Όπως (ίσως) ξέρουμε, η μοναδική αναφορά για το περιβόητο «άστρο της Βηθλεέμ» γίνεται στο ευαγγέλιο του Ματθαίου. Η μόνη «πηγή» λοιπόν, από την οποία καθιερώθηκε το «άστρο», είναι ο Ματθαίος. Στην ερώτηση, γιατί οι άλλοι τρείς ευαγγελιστές δεν αναφέρουν τίποτα σχετικό με «άστρο», κάποιος απάντησε: «Φαίνετε ο Ματθαίος κάτι παραπάνω θα ήξερε». Εδώ βλέπουμε ότι η περίπτωση να έχουν δίκιο οι πολλοί, (οι άλλοι τρεις ευαγγελιστές ως πλειοψηφία) δεν ισχύει. Αν πάλι ο ένας «γνωρίζει» και οι τρεις όχι, τίθεται θέμα «θεοπνευστίας» των γραφών. Αγνοεί βεβαίως η πλειοψηφία ότι πανομοιότυπο σενάριο με σχεδόν όλα τα στοιχεία όπως φάτνη, σπήλαιο, βοσκοί, μάγοι, δώρα και άστρο, συναντούμε σε πολλές και παλαιότερες δοξασίες. Είναι γνωστό ότι τα θρησκευτικά δόγματα για να υπάρξουν και να σταθούν χρειάζονται την πίστη των οπαδών τους και όχι την γνώση (τους). Έτσι λοιπόν εφαρμόζοντας το «εμείς έτσι τα βρήκαμε», οι περισσότεροι άνθρωποι δεν μπαίνουμε καν στον κόπο να ερευνήσουμε με κριτική σκέψη, αν αυτά που …έτσι τα βρήκαμε, κατά πόσο είναι πραγματικά, παραποιημένα ή κατασκευασμένα. Και έτσι, ακούσαμε κατά καιρούς διαφόρους ειδικούς στην προσπάθεια τους να δώσουν την ερμηνεία του «φαινομένου», να μιλούν για τον πλανήτη Δία ή για σύνοδο πλανητών κλπ. Φυσικά υπάρχει και η περίπτωση που είναι πέρα από κάθε επιστημονική αμφισβήτηση ή εξήγηση. Η περίπτωση του θαύματος. Η περίπτωση αυτή βέβαια, δεν μπορεί να στηριχτεί από τους σημερινούς ανθρώπους αφού κανείς δεν ήταν αυτόπτης μάρτυς. Η αναφορά όπως είπαμε υπάρχει μόνο στο κείμενο του Ματθαίου και το μόνο πράγμα που χρειάζεται για να αποδεχτεί κάποιος το «φαινόμενο» ως υπαρκτό, είναι η πίστη. Κάτι που βεβαίως είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός. Δεν αρκεί όμως για την αντικειμενική πραγματικότητα.
Πηγή: ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ
