Παν. Μαρίνη: Τά ψυχικά φαινόμενα σελ.173
Άς λεχθή εδώ ότι οί Ελληνικοί αρχαίοι ΊεροΙ τόποι είναι όχι μόνον πλούσιοι εις γεωδυναμικήν ένέργειαν αλλά λόγω της εξαιρετικώς υψηλής ενεργειακής ισχύος τών κλασσικών ιερουργιών περιέχουν λίαν ίσχυρόν έπιψυχίδιον, τό όποιον παραμένει, παρά την σχεδόν ολική καταστροφή των, με αποτέλεσμα οί ενορατικοί νά βλέπουν ολόκληρους τάς λαμπράς τελετουργίας αλλά και τήν πλήρη κλασσική μορφή τών οικοδομημάτων. Διά παράδειγμα στο Ιερόν Τέμενος τής Ελευσίνoς και στο σημείον όπου νυν ευρίσκεται το κωδωνοστάσιον του χριστιανικού ναϊδρίου το όποιον καταπατά το ίερώτερον τών καθιδρυμάτων τής Έλευσίνος, τόν ναόν του Τριπτολέμου, οί ένορατικοι παρατηρούν περίλαμπρον άγαλμα διαστάσεων κατά πολύ μεγαλυτέρων τών τού φυσικού είκονίζον τον Τριπτόλεμον ορθόν και φέροντα στάχεις εις τάς χείρας Του, όπισθεν δε αυτού το αύτοκίνητον πτερωτόν άρμα του.
Όταν ό άνθρωπος καταβάλλει προσπάθειαν “διαλογισμού”, κενώσεως τού πεδίου τής συνειδήσεως και προσλήψεως τών ενεργειακών ρευμάτων, τότε ό εγκέφαλος καθίσταται λίαν ευαίσθητος εις το τυχόν υπάρχον έπιψυχίδιον το όποιον καθίσταται άντιληπτόν και διαταράσσει τήν έγκεφαλικήν λειτουργίαν. Αυτός είναι ό λόγος ένεκα τού οποίου επιτάσσεται εις τους ιερούς τόπους νά ύπάρχη απουσία έπιψυχιδίου, τουθόπερ ονομάζεται «αίθερική καθαρότης». Ιδού διατί απαγορεύεται ό θάνατος, ή ό τοκετός, εις τά Ασκληπιεία και εις τήν Δήλον, άλλα και ή οίκησης ή η σταύλισις εις μίαν ακτίνα 40 σταδίων από το Ασκληπιείον τής Επιδαύρου. Διά τον αυτόν λόγον απαγορεύεται και ή ύπαρξις νεκροταφείων πλησίον τών Ιερών τεμενών διότι, πρώτον: Έπί τών οστών και τών άλλων υπολειμμάτων τού σώματος ευρίσκονται τμήματα τών ηλεκτρομαγνητικών χιτώνων τής ψυχικής διακοσμήσεως πού παραμένουν εις το σώμα μετά θάνατον, τά καλούμενα “αίθερικά ράκη“.
( Ό ψυχικός διάκοσμος καλείται ύπό τών Κλασσικών “πνεύμα“, “πνευματικόν όχημα” ή, κοινώς, “είδωλον“, εις δε την νεοελληνική λαϊκή άντίληψι “ίσκιος“. )
Δεύτερον, τεσσαράκοντα ημέρας μετά τον θάνατον άποπίπτει ό πρώτος και κύριος ηλεκτρομαγνητικός χιτών τού εξελθόντος ψυχικού συγκροτήματος, ό επονομαζόμενος “πρώτος αίθερικός“. Ό χιτών αυτός παραμένει τότε ύπεριπτάμενος ως “αίθερικόν πτώμα” καλούμενος συνήθως “αίθερικόν κέλυφος- shell”, λύεται δε μετά πάροδον αρκετού χρόνου, άλλοτε άλλου. Έπί τού αίθερικού κελύφους όπως και έπί τών αίθερικών ρακών υπάρχουν αποτυπώσεις από τον βίον τού ατόμου, οπότε είσερχόμενον αυτό το ήλεκτρομαγνητικόν νέφος εις τον έγκέφαλον παρατυχόντος άτομου τον διαταράσσει. Το αίθερικόν κέλυφος, ώς θα ίδωμεν, αποτελεί τήν δευτέραν αιτίαν παραγωγής παραψυχολογικών φαινομένων.
Τά ανωτέρω ερμηνεύουν πλήρως τήν κατηγορηματικήν άπαγόρευσιν υπάρξεως νεκροταφείων πλησίον Ιερών χώρων και επεξηγούν δύο τινά:
Πρώτον, από τήν έποχήν τής κυκλοφορίας τού ψευδεπίγραφου διατάγματος περί δήθεν ανεξιθρησκίας τών Μεδιολάνων έως τήν άπαγόρευσιν ύπό τού Θεοδοσίου τής λειτουργίας τής ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ Θρησκείας επικρατεί εις τήν αυτοκρατορία μία περίεργος κατάστασις: άφ’ ενός μεν τυπικώς είναι ελευθέρα ή Ελληνική λατρεία άλλα άφ’ ετέρου ουδεμία αστυνομική ή άλλη προστασία παρέχεται οπότε ό καθείς δύναται νά παρακωλύη τάς εργασίας τών ναών ή νά καταπατά τάς ιδιοκτησίας των. Τότε οί χριστιανοί ευρίσκουν ώς καλύτερο τρόπο άχρηστεύσεως των Ελληνικών ναών την δημιουργίαν πλησίον αυτών νεκροταφείων, ούτω κολλημένο στον τοίχον του ναού του Απόλλωνος στους Δελφούς άνεκαλύφθη πρωτοχριστιανικόν νεκροταφείον. Είναι γνωστή, επίσης, ή ύπόθεσις του περικαλλούς ναού του Απόλλωνος στην Δάφνην της Αντιοχείας όπου πάλιν οι χριστιανοί ειχον κολλήσει νεκροταφείον έπ’ αυτού και όταν ό Μέγας Ιουλιανός έζήτησε νά έπαναλειτουργήση τον ναόν, ό Θεός απήντησε ότι πρέπει πρώτα νά απομακρυνθούν οί νεκροί.
Δεύτερον, το ότι οί χριστιανικοί ναοί όχι μόνον έχουν πέριξ αυτών νεκροταφεία άλλ’ εξ ορισμού οφείλουν νά είναι τάφοι μαρτύρων, σημαίνει ότι ουδείς χριστιανός ουδέποτε προσεπάθησε νά διαλογισθή και νά συναφθή προς τά ανώτερα συνειδησιακά πεδία διότι εάν το είχε κάνει αμέσως θά παρετήρει την δυσμενέστατη επήρεια του επι
τών οστών έπιψυχιδίου, τών αιθερικων κελυφών κ.ο.κ
Όταν ό άνθρωπος καταβάλλει προσπάθειαν “διαλογισμού”, κενώσεως τού πεδίου τής συνειδήσεως και προσλήψεως τών ενεργειακών ρευμάτων, τότε ό εγκέφαλος καθίσταται λίαν ευαίσθητος εις το τυχόν υπάρχον έπιψυχίδιον το όποιον καθίσταται άντιληπτόν και διαταράσσει τήν έγκεφαλικήν λειτουργίαν. Αυτός είναι ό λόγος ένεκα τού οποίου επιτάσσεται εις τους ιερούς τόπους νά ύπάρχη απουσία έπιψυχιδίου, τουθόπερ ονομάζεται «αίθερική καθαρότης». Ιδού διατί απαγορεύεται ό θάνατος, ή ό τοκετός, εις τά Ασκληπιεία και εις τήν Δήλον, άλλα και ή οίκησης ή η σταύλισις εις μίαν ακτίνα 40 σταδίων από το Ασκληπιείον τής Επιδαύρου. Διά τον αυτόν λόγον απαγορεύεται και ή ύπαρξις νεκροταφείων πλησίον τών Ιερών τεμενών διότι, πρώτον: Έπί τών οστών και τών άλλων υπολειμμάτων τού σώματος ευρίσκονται τμήματα τών ηλεκτρομαγνητικών χιτώνων τής ψυχικής διακοσμήσεως πού παραμένουν εις το σώμα μετά θάνατον, τά καλούμενα “αίθερικά ράκη“.
( Ό ψυχικός διάκοσμος καλείται ύπό τών Κλασσικών “πνεύμα“, “πνευματικόν όχημα” ή, κοινώς, “είδωλον“, εις δε την νεοελληνική λαϊκή άντίληψι “ίσκιος“. )
Δεύτερον, τεσσαράκοντα ημέρας μετά τον θάνατον άποπίπτει ό πρώτος και κύριος ηλεκτρομαγνητικός χιτών τού εξελθόντος ψυχικού συγκροτήματος, ό επονομαζόμενος “πρώτος αίθερικός“. Ό χιτών αυτός παραμένει τότε ύπεριπτάμενος ως “αίθερικόν πτώμα” καλούμενος συνήθως “αίθερικόν κέλυφος- shell”, λύεται δε μετά πάροδον αρκετού χρόνου, άλλοτε άλλου. Έπί τού αίθερικού κελύφους όπως και έπί τών αίθερικών ρακών υπάρχουν αποτυπώσεις από τον βίον τού ατόμου, οπότε είσερχόμενον αυτό το ήλεκτρομαγνητικόν νέφος εις τον έγκέφαλον παρατυχόντος άτομου τον διαταράσσει. Το αίθερικόν κέλυφος, ώς θα ίδωμεν, αποτελεί τήν δευτέραν αιτίαν παραγωγής παραψυχολογικών φαινομένων.
Τά ανωτέρω ερμηνεύουν πλήρως τήν κατηγορηματικήν άπαγόρευσιν υπάρξεως νεκροταφείων πλησίον Ιερών χώρων και επεξηγούν δύο τινά:
Πρώτον, από τήν έποχήν τής κυκλοφορίας τού ψευδεπίγραφου διατάγματος περί δήθεν ανεξιθρησκίας τών Μεδιολάνων έως τήν άπαγόρευσιν ύπό τού Θεοδοσίου τής λειτουργίας τής ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ Θρησκείας επικρατεί εις τήν αυτοκρατορία μία περίεργος κατάστασις: άφ’ ενός μεν τυπικώς είναι ελευθέρα ή Ελληνική λατρεία άλλα άφ’ ετέρου ουδεμία αστυνομική ή άλλη προστασία παρέχεται οπότε ό καθείς δύναται νά παρακωλύη τάς εργασίας τών ναών ή νά καταπατά τάς ιδιοκτησίας των. Τότε οί χριστιανοί ευρίσκουν ώς καλύτερο τρόπο άχρηστεύσεως των Ελληνικών ναών την δημιουργίαν πλησίον αυτών νεκροταφείων, ούτω κολλημένο στον τοίχον του ναού του Απόλλωνος στους Δελφούς άνεκαλύφθη πρωτοχριστιανικόν νεκροταφείον. Είναι γνωστή, επίσης, ή ύπόθεσις του περικαλλούς ναού του Απόλλωνος στην Δάφνην της Αντιοχείας όπου πάλιν οι χριστιανοί ειχον κολλήσει νεκροταφείον έπ’ αυτού και όταν ό Μέγας Ιουλιανός έζήτησε νά έπαναλειτουργήση τον ναόν, ό Θεός απήντησε ότι πρέπει πρώτα νά απομακρυνθούν οί νεκροί.
Δεύτερον, το ότι οί χριστιανικοί ναοί όχι μόνον έχουν πέριξ αυτών νεκροταφεία άλλ’ εξ ορισμού οφείλουν νά είναι τάφοι μαρτύρων, σημαίνει ότι ουδείς χριστιανός ουδέποτε προσεπάθησε νά διαλογισθή και νά συναφθή προς τά ανώτερα συνειδησιακά πεδία διότι εάν το είχε κάνει αμέσως θά παρετήρει την δυσμενέστατη επήρεια του επι
τών οστών έπιψυχιδίου, τών αιθερικων κελυφών κ.ο.κ
Πηγή: ΕΝΝΕΑ ΕΤΗ ΦΩΤΟΣ
