Από το Βιβλίο / Ποιητική Συλλογή, του Πάνου Καπνιστή
1+1+1=1
ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΧΑΟΣ
Τη λέξη χάος π’ ακούμε και απορούμε συχνά
ίσως είν’ έννοια πέρ’ από τ’ ανθρώπινα μυαλά
μήπως είναι μιά άλλη ανώτερη μορφή τάξης
μη αντιληπτή, απ’ τον άνθρωπο αυτής της φάσης
Και αν υποσυνείδητα ζεί και λέει, ότι ζεί;
αφού μηχανικά κινούνται και δρουν, οι πιο πολλοί;
μόνο το δέκατο του μυαλού του χρησιμοποιεί
κι αν απλώς αντιδρά μόνο σε κυτταρική δομή;
ή σ’ επίπεδο μοριακό ή και οργανικό;
ή σ’ επίπεδο, ιστών συστήματος και σώματος
ή μήπως σ’ επίπεδο, είδους και γένους και μορφών;
εδώ, μετράει αντίληψη και πέραν των τειχών.
Κι’ αν οι πέτρες, τα ορυκτά κι’ οι βράχοι είν’
ζωντανοί;
πως θάνιωθες; αν ένιωθες, πως νιώθουν!! κι’ είναι
ζωή;
και βγαίνει σαν συμπέρασμα, τίποτε δεν είν’ νεκρό
στη φύση, απ’ το πιο μεγάλο μέχρι το πιο μικρό.
ΡΟΔΟΣ 8\9
[videojs_video url=”/site3/images/stories/videos/kaptistis-poiisi-1.mp4″]
[videojs_video url=”/site3/images/stories/videos/kaptistis-poiisi-2.mp4″]
