Κάποια πρόσθετα ερωτήματα προκύπτουν από την ανάλυση του μεταvαστευτικού ζητήματος, πέρα από όσα έχουν συζητηθεί μέχρι τώρα.
Μιλάμε πάντα για το περίφημο νομοσχέδιο που φιλοδοξεί να καταστήσει την χώρα μας δώρο σε ξένους, προσφέροντας τους -χωρίς καν να ιδρώσουν- λόγο στις αποφάσεις για την τύχη ενός έθνους και ενός πολιτισμού που διαμορφώθηκε μέσα από εκατοντάδες αλλεπάλληλων ελληνικών γενεών για πολλές χιλιάδες χρόνια. Ένα νομοσχέδιο κατασκευασμένο από τους ίδιους νόες που προσπαθούν με φαιδρά επιχειρήματα να ταυτίσουν τα τεράστα αυτά χρονικά πλαίσια με την πρόσφατη ανασύσταση της Ελλάδος ως κράτους.
Οι ‘φίλοι’ και υποτιθέμενοι ‘σύμμαχοι’ Αμερικανοί και πολλοί Ευρωπαίοι συνάδοντες, συνήθως κόπτονται για την ‘τρομοκρατία’ και με κάθε ευκαιρία την συνδέουν με τον μουσουλμανικό φανατισμό αλλά εξ’ ίσου και με οποιαδήποτε άλλη ενέργεια τοπικής αντίστασης προς τα στρατεύματα κατοχής, κατάλοιπα από παράνομες κατακτητικές επιθέσεις δυτικών σε μουσουλμανικές χώρες.
Πως είναι δυνατόν λοιπόν αυτοί που μάχονται τόσο ‘σθεναρά’ την ‘τρομοκρατία’ να μην ανησυχούν καθόλου για το φαινόμενο της αθρόας συσσώρευσης μουσουλμάνων λαθρομεταναστών στη χώρα μας, άρα -κατά την ορολογία τους- πιθανών ‘τρομοκρατών’;
Δεν φαίνεται να ανησυχούν παρ’ ότι είναι βέβαιο ότι οι νομιμοποιηθέντες από τους λαθρομετανάστες που εισβάλλουν κατά κύματα χωρίς να έχουμε καμία δυνατότητα εξακρίβωσης των στοιχείων τους, είναι στη μεγάλη τους πλειονότητα Αφγανοί, Πακιστανοί και Ιρακινοί μουσουλμάνοι.
Αυτοί, ως αποτέλεσμα της κατάκτησης της χώρας τους από τους ‘συμμάχους μας’ έχουν συχνά πολύ προσωπικούς λόγους να κτυπήσουν δυτικούς στόχους (έχουν χάσει αγαπημένα πρόσωπα, περιουσίες και οπωσδήποτε έχει καταστραφεί η ζωή τους) και μαζί με την Ελλάδα θα κατακλύσουν νόμιμα και πολλές άλλες χώρες της Ευρώπης -μάλιστα πολύ σύντομα- λόγω της δικής μας κρίσης.
Το φαινόμενο αυτό της μη λήψης αποτελεσματικών μέτρων για την αποτροπή της λαθρομετανάστευσης που παρατηρείται, μπορεί να ερμηνευθεί από το γεγονός ότι τα περισσότερα σενάρια που συνήθως προσφέρονται για κατανάλωση μέσα από μεγάλα ελληνόφωνα ΜMΕ, σπάνια αποδίδουν σωστά τις πραγματικές καταστάσεις. Επίσης σίγουρα δεν αποδίδουν τις πραγματικές προθέσεις των ‘αοράτων’ υποκινητών της N.Τ.Π. οι οποίοι στην πραγματικότητα θεωρούν πολύ πιο σημαντικό έργο το να επιτύχουν την απεθνικοποίηση των κρατών και βέβαια δεν πτοούνται από έναν κατασκευασμένο και ελεγχόμενο από τους ίδιους εχθρό. Πολλά ΜΜΕ λοιπόν παίζουν καθοριστικό αντεθνικό ρόλο, όντας ως γνωστόν εξαγορασμένα και ελεγχόμενα από ξένους, εν δυνάμει όργανα της Ν.Τ.Π.
Παράλληλα, οι εκάστοτε πολιτικοί προεστοί που αναγκάζονται να εφαρμόσουν τις εξωφρενικές αποφάσεις της N.Τ.Π., φοβισμένοι από την καταφανή αντικοινωνικότητα τέτοιων μέτρων και νομοσχεδίων δεν κατορθώνουν να στήσουν πειστικά ούτε τα φανταστικά σενάρια περί πολέμου εναντίον μιας δήθεν ‘τρομοκρατίας’, ούτε βέβαια και αυτό περί μιας δήθεν ανθρωπιστικής και κοινωνικής αντιμετώπισης των λαθρομεταvαστών.
Η ίδια η ονομασία ‘τρομοκρατία’, δεν φαίνεται να είναι παρά η έντεχνη μετάθεση μιας συγκεκριμένης ιδιότητας σε έναν ανύπαρκτο εχθρό, η οποία μόνο στους ίδιους τους ‘αόρατους’ οραματιστές της Ν.Τ.Π. θα μπορούσε να αποδοθεί και μάλιστα κυριολεκτικά, (κρατώ, διοικώ μέσω του τρόμου). Προτού λοιπόν μια τέτοια ταύτιση προκύψει και επαληθευθεί μέσα από τα γεγονότα, προφανώς επικόλλησαν την εν λόγω ονομασία επάνω σε έναν προκατασκευασμένο ‘εχθρό’.
Κάτι που στην πραγματικότητα ούτε υφίσταται έτσι όπως σκιαγραφείται, ούτε και θα είχε υποσταθεί με κανέναν άλλο τρόπο χωρίς την υποκινητική δράση της Ν.Τ. Π.
Το γεγονός ότι παρατηρείται μια τέτοια ασυμβατότητα προθέσεων (το να χτυπηθεί π.χ. η τρομοκρατία) και πράξεων (μη λήψη αποτελεσματικών μέτρων) των δήθεν συμμάχων μας γύρω από το μεταναστευτικό, αποδεικνύει το πόσο παραπλανητικό είναι το σενάριο της ‘ευγενούς και ανθρωπιστικής’ προθέσεως και των δικών μας κυβερνώντων, οι οποίοι φθάνουν στο σημείο να θυσιάζουν εθνικά και στοιχειώδη αγαθά των εντοπίων, προκειμένου να νομιμοποιηθούν παράνομοι λαθρομεταvάστες, με τέτοιο επιλεκτικό αλτρουισμό, ζήλο και πάθος, όπως καμία άλλη σημερινή κυβέρνηση, πουθενά στον κόσμο.
Κώστας Σκανδάλης
