Η Ορφική Θεολογία επονομάζεται επισήμως “Ελληνική Θεολογία“. Προέρχεται από την Χρυσή Εποχή, κατά τον πυρήνα της και την θεμελιώδη εκτίμηση της κοσμογονίας (Πρώτες Αρχές , φύση και εξέλιξη των Ουσιών και των Δυνάμεων, Πρόοδος και μεταβολές των όντων, διάταξη και σχέση των διαφόρων κοσμικών Συστημάτων – Συμπάντων) της Θεογονίας (φύση και πρόοδος των θεών, ενέργειες και έργα αυτών στο Γίγνεσθαι των όντων) της ψυχογονίας (φύση και πρόοδος της ψυχής, λειτουργίες αυτής, σχέσεις αυτής, τρόποι και ενέργειες αυτής, πρόοδοι, πάθη και προορισμοί αυτής).
Ο Ορφεύς, επονομάζεται “πρώτος των Ελλήνων Θεολόγος“, επειδή παρέλαβε από τον φυσικό πατέρα του Οίαγρο και την μητέρα του (αρχιέρεα-ιεροφάντιδα των Πιερίδων Μουσών) Καλλιόπη την θεωρία αυτή, συμπληρωμένη κατά την περίοδο του Αργυρού Γένους από τον Θεϊκό (θεωρούμενο εκπρόσωπο και εμψύχωση του ομώνυμου θεού) βασιλέα Διόνυσο. Ο Διόνυσος εδίδαξε τα Μυστήρια του Θεού στον Θάροπα η Χάροπα-πάππο του Ορφέως- και αυτός στον Οίαγρο. Υπήρξε ιερός βασιλεύς (δεύτερο πολίτευμα μετα την Θεϊκή βασιλεία) των Οδρυσσών Θρακών, πανεπιστημών(αστρολόγος, ιατρομάντης, ραψωδός, αοιδός, θαυματουργός μουσικός, γεωργός, ποιμένας, πολεμιστής).
Κυρίως, όμως, ήταν εκείνος που (ανα)συγκρότησε την συγκεχυμένη κατα την εποχή του Θεολογία του Χρυσού Γένους, σε άρτιο λογικό σύστημα, υπό την καθοδήγηση, πάντως, του πατέρα και, ιδίως, της μητέρας του και των άλλων αρχιερειών των Μουσών. Κυρίως, υπήρξε εκθέτης, δημόσιος διδάσκαλος-μυσταγωγός της θρησκείας αυτής στους “πολλούς”, και εισηγητής-ιδρυτής νεωτερικών και δοξασιών. Αναθεωρητής των παλαιών λατρειακών τρόπων (πρώτος ίδρυσε λατρευτικό οίκο) και συμπληρωτής των μεγάλων Μυστηρίων, Καβειρίων, Ελευσινίων αλλά και ιδρυτής κλειστών Μυστηρίων, γνώσεων μόνον στα λεγόμενα Ορφικά Γένη (Λυκομήδες, Ιάδες, Βραγχίδες, Ευμολπίδες κ.α) – τα ορφικά γένη διετήρησαν τον γνήσιο τρόπο λατρείας στους ορφικούς οίκους, αλλά και διεφύλαξαν τα γραπτά του Ορφέως και των περί αυτόν και των άμεσων διαδόχων του (Μουσαίος, Αμφίων κλπ).
Τα Ορφικά κείμενα κατεγράφησαν σε πολλά αντίγραφα με προορισμό τη δημοσιευσή τους – σε φιλοσοφικές σχολές και επίλεκτους σοφούς – κατά την περίοδο της τυραννίδος των Πεισιστρατιδών (570-505) π.Χ.
Το έργο επέβλεπε η 4μελής επιτροπή, μέλη της οποίας ήσαν οι εξής: Ονομάκριτος ο Αθηναίος, Κέρκοψ, Ορφεύς Καμαριναίος (ο νεώτερος) και Ορφεύς Κροτωνίατης. Εργάσθηκαν 72 λόγιοι. Οι ίδιοι κατέγραφαν παραλλήλως και τα Ομηρικά έπη.
Κορμός της Ορφικής Θεολογίας είναι ο ΙΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ και η ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ ΚΑΙ ΕΛΛΑΝΙΚΟΥ ΘΕΟΓΟΝΙΑ.
Ο Ορφεύς εισήγαγε και την λατρεία του Απόλλωνος (Υπερβορείου-Λυκείου), ενώ έδωσε και τα ονόματα σε πολλές θεϊκές οντότητες.
Video Εισαγωγικού Μαθήματος (1 ώρα και 17 λεπτά)
[videojs_video url=”/site3/images/stories/videos/orphic-circle-intro-full.mp4″]
{phocadownload view=file|id=5|target=b}
ΜΑΡΙΑ Ι. ΣΙΔΕΡΗ
