Αξιότιμοι Έλληνες!
Το περασμένο καλοκαίρι μερικοί φίλοι με παρότρυναν να δραστηριοποιηθώ στα πολιτικά δρώμενα. Παρά τις αμφιβολίες μου, διαισθανόμενος τον επικείμενο κίνδυνο που διανύει η ημετέρα Ελλάς, απεφάσισα να εισέλθω στο στίβο, αφού είχα αποσυρθεί μερικά χρόνια πριν. Μελέτησα την κατάσταση που η χώρα μας βρίσκεται και κατέληξα στο συμπέρασμα ότι πολιτική πρόταση στην παρούσα φάση και στο μέλλον θα πρέπει να είναι να περάσει η Ελλάς στην Κοινωνία της Γνώσεως, αναβαπτισμένη με το Ελληνικό έθος, μέσα από ένα νέο Διαφωτισμό. Πρωτίστως βέβαια χρειάζεται οδυνηρή κάθαρση.
Για τον σκοπό αυτό κάθησα τον Αύγουστο και συστηματοποίησα μια ολόκληρη κοσμοθεωρία σε ένα βιβλίο (Ιδέες και Προτάσεις για Ελληνική Αναγέννηση), το οποίο τυπώθηκε ένα μήνα αργότερα. Κατόπιν εργάστηκα να συγκροτήσω ένα ιδεολογικό καταστατικό, τις ιδεολογικές θέσεις και τις γενικές αρχές προγράμματος για να αναρτηθούν σε έναν εξ’ αρχής σχηματιζόμενο ιστοχώρο, πράγμα που έγινε (www.pela-polites.org). Έτσι θα σχηματιζόταν ένα συγκροτημένο ιδεολογικό σύστημα, το οποίο θα αποτελούσε τον σκελετό διαμορφώσεως ενός ολοκληρωμένου κινήματος. Μέσα σε λίγο σχετικά χρόνο διαμορφώθηκε ένας ιδεολογικός χώρος που δεν υπάρχει όμοιός του στην παρούσα πολιτική ιδεολογία, μέσα από τον οποίο θα εκφραζόταν ο Έλληνας στην συνείδηση άνθρωπος.
Στην συνέχεια ταξίδεψα στην Βόρεια Ελλάδα να ενημερώσω για το νέο εγχείρημα, συζήτησα με πολλούς, ενώ ταυτοχρόνως απευθύνθηκα σε σας για μια “γνωμοσκόπηση” για το νέο κίνημα. Πριν δέκα μέρες απηύθυνα κάλεσμα σε σας πάλι, για τις 10 Ιανουαρίου, για μια πρώτη προσέγγιση στο κίνημα. Όπως καταλαβαίνετε διέθεσα κόπο, χρόνο και χρήματα για να πραγματοποιήσω αυτά.
Τα αποτελέσματα, τόσο της γνωμοσκόπησης, όσο και του καλέσματος είναι τα εξής:
Στην γνωμοσκόπηση απάντησαν οκτώ, ενώ έπρεπε να είχαν απαντήσει 500 και στο κάλεσμα προσήλθαν 15, ενώ έπρεπε να ήταν 200 τουλάχιστον.
Ταυτοχρόνως, άκουγα πανταχόθεν και ο καθένας σας λέει ότι χρειάζεται κίνημα, ότι η Ελλάς απαιτεί δράση και κινητοποίηση, αλλά με την διαφορά να το κάνει κάποιος άλλος. Θα σας μιλήσω λοιπόν από την καρδιά μου και με πάσα ειλικρίνια.
Λέτε, “άσε να πάει ο άλλος πρώτα στο κάλεσμα του Τρύφωνα”. O άλλος λέει το ίδιο, “άσε τον επόμενο να ξεκινήσει και να δούμε”, και ο τρίτος αφήνει στον τέταρτο και η αλυσίδα φτάνει τους 200. Εγώ με την σειρά μου είχα αφήσει την ησυχία μου και στην ηλικία των 65, κατά την οποία οι άνθρωποι είναι συνήθως υλικό προς απόσυρση, σηκώθηκα να προσφέρω εκείνο που έχω, δηλαδή μια συγκροτημένη ιδεολογία για να σχηματιστεί ένα ιδεολογικό κίνημα. Θα μου πεις, είναι σωστή αυτή η ιδεολογία; Νομίζω ναι, αλλά, αν όχι, έχεις εσύ, Θρασύβουλε, να προτείνεις κάτι καλύτερο που να προάγει την Ελλάδα στον 21ο αιώνα; Αν ναι, ευχαρίστως να την ακολουθήσω.
Ίσως μερικοί να ακούουν μια κρυφή φωνή να τους λέει, “άσε ρε αυτόν να αποτύχει για να γελάω”, ή “άσε αυτόν να αποτύχει για να φανώ εγώ αργότερα”. Πόσο αστείο ακούγεται, όντως!!! Νομίζεις, Παρμενίδη, ότι εγώ προσωπικά αποτυγχάνω αν εσύ δεν κινητοποιήσαι να απαλλαγείς από τους Καραμήτρους της εξουσίας με τον τρόπο που σου λέω; Έχεις εσύ άλλο τρόπο, ή μόνο παραπονιέσαι για την κατάντια της Ελλάδας;
Θέλω να δηλώσω ότι δεν εισήλθα στο σκηνικό ως αρχηγός κόμματος, αλλά ως γεννήτωρ ιδεολογίας και έτσι έχω σκοπό να παραμείνω. Έχω προηγμένη αυτογνωσία για να καταλαβαίνω την θέση μου. Και ρωτώ εσένα φίλε Ηρόδοτε, έχεις κι εσύ αυτογνωσία, ή μήπως διαβάζοντας τον Ηρόδοτο έχεις πιστέψει ότι είσαι μετεμψύχωση του παλιού Ηροδότου και συνεπώς αυθεντία; Εσύ, Ηράκλητε, γιατί δεν αποκρίθηκες στο κάλεσμα; Μήπως θεωρείς ότι μελετώντας τον παλιό Ηράκλειτο έγινες Ηράκλειτος ο ίδιος; Εσύ Αφροδίτη, γιατί αγνόησες το κάλεσμα; Μήπως έχεις θεωρήσει εαυτόν φωνή της Θεάς και δεν καταδέχεσαι τους θνητούς; Εσύ Ιάσονα, που πήγες εκείνη την ημέρα;
Μετά έρχεσθε, ω Έλληνες, να φωνάζετε κατά της Δραγώνα. Γιατί άραγε; Εσείς δεν την ψηφίσατε (εμμέσως) να είναι εκεί; Ποια περίμενες, εσύ Πλάτων, να είναι στη θέση αυτή, αφού την ενέκρινες με την ψήφο σου; Φωνάζεις, Αριστοτέλη, κατά των μεταναστών κι έχεις δίκιο. Όμως, εσύ δεν ενέκρινες τις κυβερνήσεις που δημιούργησαν το πρόβλημα; Ξέρεις τι κάνεις; Λές, “πήδαμε και χτύπαμε Αγά μου να πονάω, για να έχω λόγο να φωνάζω”. Δεν θέλεις να φύγει ο Αγάς, γιατί δεν θα έχεις αντικείμενο να φωνάζεις. Δεν καταλαβαίνεις ότι χρειάζεται ξερίζωμα το σάπιο δένδρο και ασχολείσαι με τα φύλλα του;
Εγώ δεν θεωρώ πρωτεύοντα το πρόβλημα Δραγώνα, το Μακεδονικό, το τουρκικό κλπ. Μ’ ενδιαφέρει κυρίως και πρωτίστως να εκριζωθεί το κακό από τη ρίζα του και αυτό γίνεται με λαϊκή ανατροπή του συστήματος και θεμελίωση της Ελληνικής τη συνειδήσει Κοινωνίας της Γνώσεως. Η γνώση, στην οποία αναφέρομαι, δίνει πλούτο, πρωτοπορία των Ελλήνων στο παγκόσμιο γίγνεσθαι και ισχύ για να επιβάλλει και επιτύχει η Ελλάς εκείνα που της ανήκουν. Αν δεν γίνουν αυτά, συνεχώς θα έχουμε κάτι να φωνάζουμε, να μιλάμε για δικαιοσύνη στο κυπριακό, για συνομωσία στο Αιγαίο, να διαμαρτυρόμαστε και να ηδονιζόμαστε από τις διαμαρτυρίες.
Πώς γίναμε έτσι, ρε Έλληνες!! Γίναμε εκείνο που οι εχθροί μας θέλουν. Αγαπητέ που πήρες το όνομα Αλέξανδρος, νομίζεις ότι έγινες έτσι Έλληνας, ή έγινες εκείνο που οι εχθροί θέλανε να γίνεις, άβουλος στον καναπέ, ενώ η χώρα σου είναι υπό διάλυση; Τα κοράκια περιμένουν κι εσύ τι κάνεις; Πλησιάζει η ώρα να επιτευχθεί η επιδίωξη και επιθυμία του Κίσσιγκερ, να σου αλώσουν την συνείδηση, να χάσεις τον εαυτό σου και να χάσεις την χώρα σου. Πώς θα σου φαίνεται όταν θα κατοικούν τούρκοι στο σπίτι σου, όπως στην Κύπρο; Θα φύγεις για Λονδίνο όπως οι Κύπριοι; Θα είσαι υπερήφανος όταν θα σε κυβερνούν οι γερμανοί; Πώς θα αισθάνεσαι όταν τα χρεώγραφα του Ελληνικού δημοσίου, δηλαδή εσύ κι εγώ, θα βρίσκονται στα χέρια του Σόρο, δηλαδή των σκοπιανών;
Λες, Περικλή, ότι είσαι Έλληνας, διαφορετικός από τον ρωμιό, αλλά πράττεις χειρότερα από εκείνον. Μιλάς και πολυλογείς για το “φύλο των αγγέλων”, ενώ κάθεσαι άπραγος. Κάτω από τα πόδια σου χάνεται η Ελλάδα και περιμένεις τον απομηχανής θεό να σε σώσει. Στην Ηλεία καίγονταν τα σπίτια τους κι εκείνοι κάθονταν στο καφενείο κι έπαιζαν τάβλι, περιμένοντας κάποιους άλλους να τους σώσουν. Λες, Ευπατρίδη, ότι ξύπνησε ο Έλληνας μέσα σου και περιμένεις να σε σώσει ο άλλος; Αυτός όμως ακριβώς είναι ο ρωμιός που κατηγορείς.
Αγαπητέ Ιάσων, σου έδωσαν λίγα ψίχουλα και βολεύτηκες. Κάνεις λίγο ελεύθερα προσευχές στους θεούς σου, αλλά σε λίγο θα τα χάσεις όλα, όταν οι άλλοι θα εισβάλλουν να σε κατακτήσουν. Ψίχουλα και ψευτοηδονισμός είναι τα σχέδια των μεγάλων και πέφτεις στην παγίδα τους.
Τρώγεσαι με τον διπλανό σου συνέλληνα γιατί δεν είσαι αρχηγός ο ίδιος, κάνεις δεν κάνεις για αυτό, αντί να συσπειρωθείς εκεί που πρέπει. Ενδιαφέρεσαι για τον εγωισμό σου και ξεχνάς τον ηρωισμό σου. Ξεχνάς ότι κατάγεσαι από ηρωικό γένος και ότι οι ήρωες κάνουν θυσίες. Κοίταξε όχι μακριά, τον αγράμματο Κολοκοτρώνη, που κατάλαβε ότι προερχόταν απο ηρωική ρίζα και ανέδειξε τον ηρωισμό του.
Είναι δε χειρότερο να λες ότι είσαι συνειδητοποιημένος Έλλην και να ενεργείς ως αβραμοκρατούμενος ρωμιός. Κατάφεραν οι εχθροί σου να σε κάνουν εκείνο που τους συμφέρει. Αν δεν ξεπεράσεις τον ατομισμό σου, αν δεν ενωθείς με τον αδελφό σου Έλληνα, είσαι χαμένος κι εσύ και η χώρα σου, προς χαρά των εχθρών σου.
Λες ότι οι Έλληνες έχουν σημαντικό γονίδιο. Πώς φαίνεται αυτό, όταν ανέχεσαι κυβερνήσεις που σε ξεπουλούν; Πώς διακρίνεται ο Έλλην, όταν ο κάθε Καραμήτρος μπορεί να εξουσιάζει την χώρα; Μιλάς για τον Έλληνα γίγαντα της γνώσεως και της αρετής και πιστεύεις ότι είσαι απόγονός του, αλλά πώς εξηγείς την επικράτηση των ρεμαλιών στην πολιτική και οικονομική ζωή; Και τι κάνεις, Τίμαιε, για να κυριαρχήσει το Ελληνικό γονίδιο; Κοιτάζεις από μακριά για να αποτύχει ο καθένας που προσπαθεί και να ευχαριστηθείς; Μα έτσι διαιωνίζεις τα ρεμάλια και τον Καραμήτρο. Μετά, πώς θέλεις να είναι υπερήφανα τα παιδιά σου για σένα;
Εγώ βγήκα μπροστά, ενώ άνετα θα μπορούσα να ιδιωτεύω, γιατι βλέπω την χώρα μου να χάνεται και είμαι διατεθημένος να σηκώσω ένα μεγάλο βάρος, το βάρος που μου αναλογεί. Εσύ κάνεις το ίδιο; Δεν με ενοχλεί που πιθανώς να με κατηγορείς, μ’ ενοχλεί που δεν κινητοποιείσαι για να σώσεις και να ανυψώσεις την Ελλάδα. Με ενοχλεί που πιθανώς να υποσκάπτεις κάθε προσπάθεια που κάνει ο άλλος, χωρίς να έχεις εσύ κάτι καλύτερο να προσφέρεις. Μ’ ενοχλεί που δεν ενώνεσαι με τον συνέλληνα χωρίς το φουσκωμένο εγώ σου. Μ’ ενοχλεί που ενώ είσαι κοινός άνθρωπος, θεωρείς τον εαυτό σου υπέρτερο ον και δεν καταδέχεσαι να συνεργαστείς. Με πονάει που δεν αισθάνεσαι τα κόκκαλα των πατέρων σου να τρίζουν από την κατάντια της χώρας μας. Κλαίω όταν βλέπω πως είμαστε σήμερα, πως καταρρέουμε σαν έθνος και πως θα έπρεπε να είμαστε. Έτσι δέχεσαι την υποτέλειά σου στον Σόρο και σε άλλους παρόμοιους και ψάχνεις για αφέντες και αγάδες. Καϋμένη Ελλάς, τι γόνους έχει εκθρέψει τελικώς!!!!!!
Αλλάξατε ονόματα, στρέψατε το βλέμα σας στην Ελλάδα, αλλά δεν ακούτε το κάλεσμα των Ελλήνων; Δεν ακούτε πλέον το αιώνιο κάλεσμα της Ελλάδας να επιβιώσει. Και σε ρωτώ, έχω εγώ κι εσύ δικαίωμα να καταργήσουμε την Ελλάδα με την απραξία μας, με την καχυποψία μας, με την μεμψιμοιρία μας και την κακεντρέχεια που μας έχει κυριεύσει; Δεν είναι καιρός να αφήσουμε την μικρότητα και να ενωθούμε σε μια γροθιά;
Μετά από απουσία μερικών ετών διαπιστώνω ότι οι Έλληνες τη συνειδήσει έχουν, είτε περιχαρακωθεί σε μικρές ομάδες, είτε έχουν δημιουργήσει ποιμαντορίες όπως οι χριστιανοί, είτε ασχολούνται με συκοφαντία και καθύβριση των πάντων, είτε έχουν αράξει με σκέψη το υπερπέραν. Κάποτε, όταν ξεκινήσαμε τα Προμήθεια, όταν μας λιθοβολούσαν οι καλόγηροι στη Βέροια, διέκρινα όρεξη, μαχητικότητα, συμμετοχή και ηρωισμό. Τώρα τι έγινε, ρε παιδιά, που πήγαμε και χάσαμε την διάθεση; Αποτύχαμε σε κάτι και αν αποτύχαμε πρέπει να πεθάνουμε; Δεν πρέπει να ανασυγκροτηθούμε και να ξεκινήσουμε και πάλι, και πάλι!!!!!!! Πόσες φορές προσπάθησαν οι Έλληνες να οργανώσουν Ολυμπιάδες και απέτυχαν, πριν την γνωστή μας το 776; Γιατί αυτή η σπατάλη δυνάμεων εδώ κι εκεί; Γιατί δεν βάζεις φίλε το χέρι στην καρδιά να σου μιλήσει η Ελλάδα; Ως πότε θα μένουμε δούλοι των παθών μας, δούλοι των παγκοσμίων ποιμένων, υποτελείς των Καραμήτρων, αντικείμενα κοροϊδίας των καιροσκόπων, αιχμάλωτοι της παράνοιας;
Αγαπητοί, ίσως είναι η τελευταία μας ευκαιρία σαν έθνος να συνεχίσουμε να υπάρχουμε. Αποφάσισε αγαπητέ Περσέα, Ηρακλή, Άρτεμη, Κλειώ, Τίμαιε, Αισχύλε, Περικλή, Σωκράτη, Αφροδίτη, Παρμενίδη, ……..αν θέλεις να συνεχίσουμε να υπάρχουμε και κυρίως να μεγαλουργούμε. Αποφάσισε ποιό ρόλο θέλεις να κατέχεις και τι θέλεις να γράφει η ιστορία για σένα!
Ευπρεπώς
Τρύφων Ολύμπιος
