Τα τελευταία 20 χρόνια δουλεύοντας αποκλειστικά στο χώρο του πολιτισμού και στην πατρίδα μας και στο εξωτερικό, επιμένω σε κάτι που πολλές φορές στενοχωρεί τούς δημιουργούς. Επιμένω ότι ο κόσμος του Πολιτισμού πρέπει να μιλήσει τη γλώσσα της Οικονομίας. Και αυτό χρόνια πριν από την κρίση, τον καιρό των «παχιών αγελάδων» του Ελληνικού Δημοσίου. Και να που τώρα, στα χρόνια της κρίσης, ανακαλύπτομε πως ουδέποτε χαράξαμεμια ουσιαστική στρατηγική για το μοναδικό – το τονίζω μοναδικό – αυτό Εθνικό μας προϊόν, σήμα κατατεθέν της Ελλάδας σ’όλο τον Κόσμο.Η Ελλάδα μητέρα των Επιστημών, των Καλών Τεχνών, του Ολυμπιακού Ιδεώδους, του Θεάτρου, της Δημοκρατίας δεν μπόρεσε μέχρι σήμερα να χαράξει Πολιτική για τον Πολιτισμό της.
Το Πολιτιστικό Προϊόν που πρέπει να είναι εξαγώγιμο, ανταγωνιστικό με στόχο τηνεξωστρέφεια και την ανάπτυξη, δεν βάδισε ποτέ με όρους οικονομίας και επιχειρηματικής δραστηριότητας ώστε να γίνει πόλος επένδυσης για Έλληνες και Ξένους. Τι περιμένουμε μέχρι σήμερα; Να σκεφτεί και να δράσει το Δημόσιο γι’ αυτά; Το Δημόσιο περί άλλα τυρβάζει… Ο κόσμος του πολιτισμού, οι πραγματικοί δημιουργοί, καλλιτέχνες, επιστήμονες, δεν μπορούν και δεν θέλουν να εμπλακούν στο «σύστημα» και αν μερικοί το κάνουν με πίστη ότι θα βοηθήσουν, σύντομα απογοητεύονται, μετανιώνουν και αποχωρούν αφήνοντας το κράτος στην πλεύση του και στα μικρά πρόσκαιρα «δώρα» του προς ορισμένους φορείς.
Ποιος θα αναζητήσει άλλους τρόπους επίλυσης των οικονομικών προβλημάτωντου χώρου μας; Ποιος θα μας δείξει πώς πρέπει να γίνει η νέα διαχείριση φορέων και θεσμών; Ποιος θα μας διδάξει πώς μπορεί ο Πολιτισμός να πετύχει να γίνειαυτοχρηματοδοτούμενος; Πολιτισμός – Επιχειρηματικότητα και Διπλωματία μαζί στην πρώτη γραμμή.Και αυτό δεν είναι μόνο δουλειά του Υπουργείου Πολιτισμού. Το Εθνικό μας αυτό προϊόν αφορά πολλά Υπουργεία. Τα Υπουργεία Εξωτερικών, Ανάπτυξης, Εργασίας, Παιδείας, Υγείας, Περιβάλλοντος και φυσικά Τουρισμού. Όλα έχουν μερίδιο πολιτιστικού προϊόντος, όλα πρέπει να επενδύσουν σ’αυτό, όλα πρέπει να προβάλλουν και να προβληθούν μέσω αυτού. Αλλιώς και αυτή η άνθηση (; ) π.χ που καταγράφεται στον Τουρισμό, ειδικά τα δυο τελευταία χρόνια, θα πάρει τον κατήφορο. Το παλιό τραγουδάκι «λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τ’ αγόρι μου» δεν είναι πια τουριστική συνταγή. Θάλασσες καταπληκτικές και ήλιος 12 μήνες το χρόνο υπάρχουν και αλλού. Το τουριστικό προϊόν που υπάγεται στο πολιτιστικό προϊόν πρέπει να βασιστεί στον μοναδικό Πολιτισμό μας, να αξιοποιήσει άλλους τρόπους που θα βοηθήσουν γενικότερα και την οικονομία του κλάδου.
Μέχρι σήμερα σοβαρή στρατηγική έχουν εφαρμόσει ορισμένοι ιδιωτικοί φορείς – μεγάλα Ιδρύματα που διοικούνται σωστά οικονομικά και νομικά και επιτελούν σπουδαίο έργο στο Πολιτιστικό μας τοπίο, στοχεύοντας τους σκοπούς τους ανεξάρτητα από την Δημόσια πολιτική. Μήπως, λοιπόν, ήρθε η ώρα – η Μεγάλη Στιγμή για μια μεταρρύθμιση, μια εκ βάθρων ανασυγκρότηση, ριζική αλλαγή της Πολιτιστικής Πολιτικής;
Με αυτές τις σκέψεις γεννήθηκε το Athens Culture Symposium 2015 που διοργανώθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα, από το Ελληνο-Αμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο σε συνεργασία με τις Διεθνείς Σχέσεις Πολιτισμού τη Δευτέρα 2 Νοεμβρίου 2015 στο θέατρο Αλίκη – CityLink .
Η Ώρα του Πολιτισμού γίνεται θεσμός από τους δύο συνδιοργανωτές.
Σκοπός μας είναι να βρούμε άλλες λύσεις χρηματοδότησης, έξυπνες λύσεις, λύσεις με τις νέες τεχνολογίες βασισμένες σε στρατηγική και πλάνο. Να δούμε πώς αντιμετωπίζουν την Πολιτιστική Πολιτική τους άλλες χώρες σε Ευρώπη και αλλού. Να πετύχουμε απεξάρτηση από το Δημόσιο, από το Κράτος. Το Κράτος να είναι η παράπλευρη βοήθεια όταν και όπου χρειάζεται. Να είναι η ηθική στήριξη στις διακρατικές σχέσεις.
Εκτός από την Πολιτιστική Κληρονομιά μας έχουμε πολύ σημαντικό σύγχρονο πολιτιστικό προϊόν που πρέπει να προστατεύσουμε και να προωθήσουμε. Το παλιό μοντέλο : να περιμένουμε μόνο από το Κράτος πέθανε προ πολλού. Όπως πρέπει να πεθάνει και η πελατειακή σχέση. Αλλιώς εάν συνεχιστεί η τωρινή κατάσταση θα συνεχίζεται το έγκλημα και μάλιστα χωρίς τιμωρία.
Ζωζώ Λιδωρίκη
Διεθνείς Σχέσεις Πολιτισμού