Θύμα ξυλοδαρμού από παρακρατικούς του τουρκικού προξενείου η δασκάλα της Θράκης Χαρά Νικοπούλου

0 0 ψήφοι

Article Rating

ΤΙ ΑΝΤΙΔΡΑΣΕΙΣ ΥΠΗΡΞΑΝ ΑΠΟ ΠΛΕΥΡΑΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ, ΚΟΜΜΑΤΩΝ, "ΕΥΑΙΣΘΗΤΩΝ" ΠΕΡΙ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ, ΑΛΛΩΝ ΦΟΡΕΩΝ;

Δυο σχόλια μόνο:
1. Η δασκάλα Χαρά Νικοπούλου είναι κόρη του προέδρου του Αρείου Πάγου. Είναι εύκολα κατανοητό ότι θα μπορούσε να υπηρετεί καλοκαίρι στη Μύκονο και χειμώνα στην Αράχωβα, αν ήθελε. Ή σε κάποιο σχολείο της Θεσσαλονίκης, απ' όπου κατάγεται. Αντ' αυτού επέλεξε να υπηρετήσει στο Μέγα Δέρειο, και μάλιστα να γίνει μόνιμη κάτοικος, μαζί με το σύζυγό της.
2. Οι εγκάθετοι του τουρκικού προξενείου της Κομοτηνής δε βρίσκονται μόνο στο Μ. Δέρειο… Υπάρχει βουλευτής, ο οποίος είχε το θράσος να μεταφέρει τον πόλεμο κατά της Χαράς Νικοπούλου εντός του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Όπως διαβάζουμε στο site της Βουλής.

"Ο Βουλευτής Ροδόπης κ. ΑΧΜΕΤ ΧΑΤΖΗ ΟΣΜΑΝ κατέθεσε αναφορά με την οποία γονείς μαθητών του Μειονοτικού Δημοτικού Σχολείου Μεγ. Δερείου ´Εβρου, ζητούν την αντικατάσταση δασκάλας του σχολείου".
Κατά τη γνώμη μου η κοπέλα θα έχει κακά ξεμπερδέματα, γιατί το ελληνικό κράτος δεν φροντίζει, ως όφειλε, να την προστατέψει.
Τουλάχιστον διαδώστε αυτό το μήνυμα – όποιος θέλει να τη βλάψει, θα το σκεφτεί διπλά αν το θέμα έχει δημοσιότητα.

Καμμιά «αντιρατσιστική» οργάνωση δεν θα δείτε να εκδίδει ανακοινώσεις (ή να καίει την Αθήνα) για την δασκάλα Χαρά Νικοπούλου. Καμμιά οργάνωση προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν θα δείτε να επεμβαίνει για την προστασία της δασκάλας από το τουρκικό παρακράτος. Κανέναν Δημητρά δεν θα δείτε να προσφεύγει στα Ελληνικά και στα ευρωπαϊκά δικαστήρια. Κανέναν «Ιό» δεν θα δείτε να φωνάζει για μια δασκάλα που έβαλε τους μαθητές της, χριστιανούς και
μουσουλμάνους, πάνω από τους πράκτορες του τουρκικού προξενείου.
Κανένα φιλελεύθερο ιστολόγιο του Διαδικτύου δεν θα δείτε να κρεμά μπανεράκια και κορδελίτσες για την δασκάλα Χαρά Νικοπούλου. Η Θράκη μας είναι περιοχή μειωμένης κυριαρχίας. Η ηρωική δασκάλα Χαρά Νικοπούλου, η δασκάλα που δεν υπέκυψε τόσους μήνες στην πίεση του τουρκικού προξενείου, υπέστη την περασμένη Πέμπτη επίθεση και ξυλοδαρμό από τούρκο παρακρατικό.
Το έγκλημά της; Τόλμησε να διδάσκει ελληνικά (βοηθητικά, δωρεάν, εκτός προγράμματος), σε όποιο παιδί ήθελε και είχε ανάγκη.

Στην Αθήνα κανείς δεν συγκινείται – απορροφημένοι όλοι με τα ροζ DVD.

Η επίθεση στη δασκάλα του Μ. Δερείου δημοσιεύθηκε από freedaynewspaper στις 8 Φεβρουαρίου, 2008

Τελικά, η υπόθεση της υποδιευθύντριας του μειονοτικού σχολείου στο Μεγάλο Δέρειο Χαράς Νικοπούλου δεν έχει κλείσει, αλλά δε φαίνεται και να συγκινεί κανέναν.

Στις 3 τα ξημερώματα ένας κάτοικος τη χτύπησε, με αποτέλεσμα να χρειαστεί να τοποθετήσει νάρθηκα στο χέρι. Να σημειωθεί ότι η κ. Νικοπούλου παρά την άσχημη εμπειρία βρήκε το κουράγιο και μήνυσε το δράστη.
Χθες δικαζόταν το αυτόφωρο, ωστόσο, αναβλήθηκε για τη Δευτέρα, επειδή ο δικηγόρος του δράστη δεν μπορούσε να παραβρεθεί. Αλγεινή εντύπωση προκαλούν οι πληροφορίες, που θέλουν το δήμαρχο Ορφέα Βαγγέλη Πούλιο να ζητά από την κ. Νικολοπούλου να αποσύρει τη μήνυση, με το επιχείρημα ότι υπάρχει πιθανότητα να απαντήσει κι ο δράστης με μήνυση, με αποτέλεσμα να μπει και η ίδια φυλακή, ενώ το πρωί παραστάθηκε στο δικαστήριο ως μάρτυρας υπεράσπισης του ανθρώπου που της επιτέθηκε.

Η κ. Νικολοπούλου αντιμετωπίζει τους τελευταίους μήνες την επίθεση των γνωστών κύκλων, που επιθυμούν να φύγει από το χωριό. Μάλιστα τον προηγούμενο Νοέμβριο έγινε σύσκεψη στο σχολείο του Μεγάλου Δερείου στην οποία συμμετείχαν ο διευθυντής και η υποδιευθύντρια, ο προϊστάμενος του γραφείου μειονοτικής εκπαίδευσης Κωνσταντίνος Τζιώτζιος, ο συντονιστής του γραφείου Σάββας Μαραγκός και γονείς των μαθητών. Ακολούθησε άλλη μία χωρίς την παρουσία γονέων. Ο προϊστάμενος του γραφείου μειονοτικής εκπαίδευσης προτίμησε, επικαλούμενος λόγους δεοντολογίας, να μην την ανακοινώσει επισήμως τα αποτελέσματα αυτής των συσκέψεων, ωστόσο, ανεπισήμως… είχε χαρακτηρίσει άκρως ικανοποιητική την απόδοση της δασκάλας πράγμα που σημαίνει ότι της παρέχει απόλυτη στήριξη και δεν υπάρχει κανένα ενδεχόμενο απομάκρυνσής της από το σχολείο. Την απόφαση αυτή επιβεβαίωσε, πάλι ανεπισήμως και ο διευθυντής του μειονοτικού σχολείου του Μεγάλου Δερείου, ο οποίος μάλιστα είχε συνταχθεί με τους γονείς που ήθελαν να διώξουν όχι μόνο από το σχολείο, αλλά και από το Δέρρειο την κ. Νικολοπούλου.

Ποιο είναι το «έγκλημα» της κ. Χαράς Νικολοπούλου, κόρης του προέδρου του Αρείου Πάγου, η οποία δεν έψαξε να βρει μια «καλή θέση», όπως θα μπορούσε, αλλά προτίμησε να πάει, μαζί με το σύζυγό της στο Μεγάλο Δέρειο -και όχι, έστω στο Μικρό Δέρειο, που ζουν και χριστιανοί- για να διδάξει γράμματα στα παιδιά; Ότι έκανε μαθήματα ελληνικών στους μαθητές.

Χθες τα ξημερώματα η κ. Νικολοπούλου, ήταν μόνη στο σπίτι, ο σύζυγός της έλειπε εκτός περιοχής. Έζησε τη βια και το νόμο του… Ισλάμ, μέσα στην Ελλάδα.

Πληροφορήθηκα ότι χθες (8/2) η Δασκάλα Χαρά Νικοπούλου που διδάσκει στο μειονοτικό χωριό Μέγα Δέρειο της Θράκης δέχθηκε άναντρη επίθεση μέσα στον χώρο του σχολείου, με συνέπεια τον τραυματισμό της. Δράστης είναι
ένας μουσουλμάνος κάτοικος του χωριού, γονέας μαθητού της Δασκάλας. Η Χαρά Νικοπούλου τους τελευταίους μήνες δέχεται πιέσεις και απειλές από τοπικούς μειονοτικούς παράγοντες, επειδή προφανώς το παιδαγωγικό έργο της δεν
είναι αρεστό στους εγκάθετους του Προξενείου. Ο δράστης θα δικαστεί την Δευτέρα στο Αυτόφωρο.

Σας επισυνάπτω ένα σχετικό άρθρο που δημοσιεύτηκε στο τεύχος Ιανουαρίου 2008, της εφημερίδας "Ανατολή", για την πληρέστερηενημέρωση σας.

"ΑΝΑΤΟΛΗ" τ.53 / Ιανουάριος 2008 *
ΜΙΑ ΔΑΣΚΑΛΑ ΣΤΗ ΘΡΑΚΗ
Γράφει ο ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΓΑΠΑΚΗΣ

Την έλεγαν Χαρά, μα χαρά σκορπούσε και στα παιδιά του Δημοτικού Σχολείου που παιδαγωγούσε με θέρμη, γεμίζοντάς τα με γνώση και αγάπη συνάμα. Η Χαρά Νικοπούλου με ενθουσιασμό υποδέχτηκε την αναγγελία της μετάθεσής της σε μειονοτικό δημοτικό σχολείο της Θράκης την σχολική χρονιά 2004 – 2005. Διέθετε τα μέσα και τις γνωριμίες για να επιτύχει ευνοϊκή μετάθεση στην πόλη της τη Θεσσαλονίκη, όμως συνειδητά δεν το επεδίωξε. Όταν μετέβη στο μειονοτικό χωριό Μέγα Δέρειο του Έβρου προκειμένου να διδάξει ως δασκάλα τα μουσουλμανόπουλα του δημοτικού σχολείου του χωριού την έθελξε η πανώρια θρακική φύση και γι' αυτό αποφάσισε μαζί με το σύζυγό της να εγκατασταθούν μόνιμα εκεί στην εσχατιά της Ελλάδας. Έκαναν όνειρα για το μέλλον για το χωριό για το σχολείο, για τα παιδιά, για την οικογένειά τους. Με το που πάτησαν το πόδι τους στο Μέγα Δέρειο πλημμύρισαν με αγάπη όχι μόνο τους λιγοστούς χριστιανούς μα και όλους τους μουσουλμάνους συμπολίτες τους (Σουνίτες και Αλεβήδες). Για πρώτη φορά στην ιστορία του δημοτικού σχολείου και του χωριού έδειξε μια δασκάλα, τόσο πηγαίο και ανιδιοτελές, ενδιαφέρον για τα παιδιά, τους μικρούς μαθητές της.

Εκτός των καθημερινών μαθημάτων του σχολείου, η Χαρά παρέδιδε δωρεάν μαθήματα τα απογεύματα σε παιδιά με μαθησιακές δυσκολίες και δυσχέρεια στην ελληνική γλώσσα. Τα βοήθησε να νιώσουν ότι μπορούν να σπουδάσουν, να προκόψουν, να γίνουν ενεργά μέλη της ελληνικής κοινωνίας καλοί και αγαθοί «πολίτες της μάνας Ελλάδας που νοιάζεται για όλα τα τρυφερά βλαστάρια της. ΟΛΟΙ ανεξαιρέτως οι μαθητές της κυριολεκτικά την λάτρευαν. Οργανώνοντάς τους σε χορωδία και μαθαίνοντας τους πολλά ωραία τραγούδια τους οδήγησε σε βράβευση από την Ελληνική Πολιτεία με έπαθλο ένα δωρεάν ταξίδι στη Θεσσαλονίκη όπου η Χαρά με τους μαθητές της έδωσαν μουσική παράσταση και διέμειναν σε πολυτελές ξενοδοχείο της πόλης. Για τα περισσότερα παιδιά ήταν το πρώτο ταξίδι έξω από το χωριό τους. Πολλά αντίκριζαν για πρώτη φορά στη ζωή τους τη θάλασσα. Συγκινήθηκαν όλοι τους. Η Χαρά έδωσε πολλή αγάπη κι έτσι κέρδισε την εκτίμηση, την αποδοχή και το σεβασμό όλου του χωριού. Δυστυχώς αυτό δεν άρεσε σε κάποιους. Συγκεκριμένα, άτομα του χωριού όπως ο ψευτοϊμάμης και ο μουσουλμάνος διευθυντής του μειονοτικού σχολείου εξυπηρετούσαν τους σκοπούς του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής φανατίζοντας το χωριό κάτω από τη σημαία του τουρκικού σοβινισμού που προέτασσε μίσος για όλους τους «γκιαούρηδες», δυσαρεστήθηκαν από τις δραστηριότητες της Χαράς που αντί για μίσος φύτευε την αγάπη και την ομόνοια στις καρδιές των μαθητών της και των γονιών τους.

Έτσι καραδοκούσαν για την αφορμή που θα δημιουργούσε ένταση και θα ανάγκαζε τη Χαρά να φύγει από το σχολείο. Η αφορμή δεν άργησε να έλθει. Κάποια φθινοπωρινή μέρα του 2007, μέλη της σχολικής εφορείας ζήτησαν από τη Χαρά να τους δώσει για 2 μέρες τη σφραγίδα του σχολείου προκειμένου να την «δανείσουν» στο Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής ώστε
να σφραγίσει κάποιους λαχνούς που προορίζονταν για το ταμείο του σχολείου. Η Χαρά φυσικά αρνήθηκε, τους εξήγησε ότι είναι παράνομο αυτό που ζητούν και τους πρότεινε να φέρουν τους λαχνούς του Τουρκικού Προξενείου στο σχολείο για να τους σφραγίσει η ίδια. Εκείνοι αρνήθηκαν και απόσπασαν τελικά τη σφραγίδα του σχολείου από το μουσουλμάνο διευθυντή παραδίδοντάς την στο Τουρκικό Προξενείο και επιστρέφοντάς την στο σχολείο μετά από 2 μέρες. Όταν το πληροφορήθηκε η Χαρά επισήμανε στο διευθυντή το παράνομο της ενέργειάς του και του έκανε αναφορά στην προϊσταμένη αρχή της.
Αυτό στάθηκε η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι των εξτρεμιστών. Ο μουσουλμάνος διευθυντής κάνοντας μπροστά της άσεμνες χειρονομίες, απείλησε τη Χαρά ότι «αυτό που έκανε θα το πληρώσει», ότι «εδώ είναι Τουρκία» και ότι «δεν πρέπει να τα βάζει μαζί τους διότι είναι κυνηγοί και έχουν όπλα…». Η Χαρά έμεινε άναυδη. Το επόμενο διάστημα όλοι στο χωριό γύρισαν την πλάτη στη Χαρά. Δεν της μιλούσαν και της έδειχναν ότι είναι ανεπιθύμητη αυτή που τους ευεργέτησε με τόση αγάπη. Οι γονείς άρχισαν να μην στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο και ξεκίνησε συλλογή υπογραφών στο χωριό με αίτημα την αποπομπή της Χαράς! Επενέβη η προϊσταμένη αρχή. Αντί όμως να δικαιώσει τη Χαρά, επέδειξε ραγιαδισμό απέναντι στους παράνομους ταραχοποιούς συνιστώντας στη Χαρά να ζητήσει, συγνώμη(!) και να αυτοσυγκρατηθεί! Ως συμβιβαστική λύση η Χαρά θα απομακρυνόταν από το χωριό και το σχολείο με τη λήξη της τρέχουσας σχολικής χρονιάς. Μέσα στο «κυρίαρχο» ελληνικό κράτος, ο τουρκικός εθνικισμός και μισαλλοδοξία νίκησαν για άλλη μια φορά. Η «γκιαούρισσα», δασκάλα θα έφευγε.

Τα παιδιά θα αφήνονταν έρμαια στο σκοτάδι του μίσους του φανατισμού και της προπαγάνδας των πρακτόρων της Άγκυρας. Τι απέμεινε; Ένα δάκρυ στα μάτια των μαθητών που θα έχαναν την αγαπημένη δασκάλα τους με τα χρυσά μαλλιά και οι ζωγραφιές των τετραδίων τους με τις αφιερώσεις που έγραφαν προς την Χαρά για το «πόσο πολύ την αγαπούν»!…

18/1/2008 Κομοτηνή
Η "ΑΝΑΤΟΛΗ" είναι μηνιαία έκδοση για τον Ελληνισμό της καθ' ημάς
Ανατολή του Γιάννη Χ. Κουριαννίδη εκδότη του περιοδικού «Ενδοχώρα»

Η δασκάλα, οι πρακτορίσκοι και το ελληνικό κράτος
Η κόρη του Προέδρου του Αρείου Πάγου, η Χαρά Νικοπούλου, είναι δασκάλα. Δεν χρησιμοποίησε το αξίωμα του πατέρα της για να επιτύχει έναν «καλό» διορισμό. Διορίστηκε στο Μεγάλο Δέρειο του νομού Έβρου, σε ένα Πομακοχώρι που βρίσκεται σε υψόμετρο 600 μέτρα, απομονωμένο, που κατοικείται μόνο από μουσουλμάνους Πομάκους. Δεν επέλεξε ως τόπο κατοικίας της κάποιο κοντινό αστικό κέντρο (Σουφλί) ή έστω το Μικρό Δέρειο, στο οποίο διαμένουν και χριστιανοί και λειτουργούν κάποιες έστω κρατικές υπηρεσίες. Δεν έκανε δηλαδή αυτό που έκαναν και κάνουν όλοι οι άλλοι συνάδελφοί της. Επέλεξε να μείνει με τον σύζυγό της στο χωριό που διδάσκει, κοντά στους μαθητές και τις μαθήτριές της, κοντά στους ανθρώπους που εκτιμούν το έργο και την προσφορά της. Το νεαρό ζευγάρι μετέφερε ακόμη και τα πολιτικά του δικαιώματα στο χωριό και διαμένει εκεί, όχι μόνο τους μήνες του σχολικού έτους, αλλά ολόκληρο το χρόνο. Αυτή ακριβώς η αγάπη προς τον τόπο και τους ανθρώπους του, αυτή η ανιδιοτελής διάθεση για προσφορά εκ μέρους τους, έγινε αιτία για την στοχοποίησή τους από τους πράκτορες του τουρκικού προξενείου.
Χρησιμοποιώντας διάφορα ψεύδη, εκβιάζοντας και πιέζοντας τους κατά τα άλλα φιλήσυχους Πομάκους, οι εγκάθετοι του τουρκικού προξενείου συλλέγουν υπογραφές για να διώξουν από το χωριό τη φιλότιμη δασκάλα και το σύζυγό της. «Αυτό το χωριό αγαπά μόνο τους Τούρκους που για αιώνες μένουν σ' αυτό», γράφουν στα εμετικά άρθρα τους οι πρακτορίσκοι, ενώ οι απειλές και οι εκφοβισμοί σε βέρος των δύο «ξένων» είναι πλέον σε ημερησία διάταξη!

Και ενώ οι προσπάθειές τους ακόμη δεν αποδίδουν τα αναμενόμενα γι' αυτούς, αφού ελάχιστοι είναι οι γονείς που υποχώρησαν στις πιέσεις και ζητούν την απομάκρυνση της Χαράς από το χωριό τους, κι ενώ έφτασαν ακόμη και στο σημείο να καταθέσει στη Βουλή σχετική αναφορά ο βουλευτής Χατζηοσμάν του ΠΑΣΟΚ (το πρώην πρωτοπαλίκαρο του Σαδίκ και
σημερινός πρόεδρος του κόμματος που αυτός είχε ιδρύσει!), η Χαρά έχει να αντιπαλέψει και με τον ακαταμάχητο γραικυλισμό των «λειτουργών» του ελληνικού κράτους, από το οποίο δεν είχε μέχρι σήμερα την παραμικρή στήριξη! Σύμφωνα μάλιστα με πληροφορίες μας από τα γραφεία της Μειονοτικής Εκπαίδευσης, οι προϊστάμενοί της έφτασαν στο σημείο να την επιπλήξουν, γιατί τις αναφορές που κατέθετε όλο αυτό το διάστημα τις … πρωτοκολλούσε (κι έτσι τους έβαζε στον κόπο να τις προωθούν
περαιτέρω ή τουλάχιστον να μη τις αποσιωπούν)! Προς τιμήν της, η ηρωική Χαρά Νικοπούλου, δεν υποκύπτει στις πιέσεις και δηλώνει ότι θα παραμείνει στη θέση της μέχρι να ολοκληρώσει το έργο της. Κι όλα αυτά,παρά το λαϊκό δικαστήριο που επεχείρησαν να στήσουν πριν λίγες ημέρες οι πρακτορίσκοι του προξενείου!

Αναρωτιέμαι: Πόσους ανθρώπους έχουμε στην Ελλάδα σαν την δασκάλα Χαρά Νικοπούλου; Πέντε; Δέκα; Ίσως λέω και πολλούς! Τι κάνει το ελληνικό κράτος γι' αυτούς; Οι άνθρωποι αυτοί δικαιούνται πλέον να απαιτούν στήριξη. Πρόσφεραν και προσφέρουν την ψυχή τους την ίδια για την προκοπή αυτού του τόπου. Εδώ όμως, δεν μιλούμε ούτε καν για στήριξη. Εδώ βλέπουμε την πατρίδα για την οποία ματώνουν, να τους γυρνά την πλάτη και να τους περιφρονεί. Χαρά από το Δέρειο, Νίκο από την Ίμβρο, Κατερίνα και Νίκο από τα Σκόπια, Ελένη από τα κατεχόμενα της Κύπρου μας, Σεμπαεδήν από το Προσήλιο, αδέλφια μας από την Βόρειο Ήπειρο, δεν χρειάζεται να σας το πούμε ότι ο αγώνας πρέπει να συνεχιστεί. Το κάνετε και θα το κάνετε, γιατί έτσι λέει η ψυχή σας. Και να 'στε σίγουροι ότι αυτή είναι το μεγαλύτερό σας όπλο!

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&tag=9283&pubid=4624 54
Επειτα από μήνυση που κατέθεσε η Χαρά Νικοπούλου, ο δράστης της επίθεσης κάθισε χθες στο εδώλιο του μονομελούς πλημμελειοδικείου Αλεξανδρούπολης, που τον καταδίκασε σε φυλάκιση 10 μηνών. Οπως κατήγγειλε η δασκάλα, που ζει και διδάσκει τα τελευταία 3,5 χρόνια στο μειονοτικό χωριό, το περιστατικό έγινε το απόγευμα της περασμένης Πέμπτης, ενώ προετοίμαζε τη σχολική χορωδία για κάποια εκδήλωση. Αφορμή στάθηκε μια παρατήρηση που έκανε η ίδια στην καθαρίστρια του σχολείου, ζητώντας της να είναι πιο επιμελής στη δουλειά της. Ο δράστης, Οσμάν Τασάικα, που είναι σύζυγος της καθαρίστριας, έσπευσε στο σχολείο και άρχισε να επιτίθεται φραστικά στη γυναίκα, να την απειλεί και να την απωθεί με τα χέρια. Σε διπλανή αίθουσα, όπου μεταφέρθηκαν για να τον κατευνάσει, ο δράστης φέρεται πως χτύπησε με τη γροθιά του το χέρι της κυρίας Νικοπούλου, που ακουμπούσε στο τραπέζι. Με δεμένο το δεξί χέρι, στο οποίο τοποθετήθηκε νάρθηκας, η δασκάλα υποστήριξε χθες στο δικαστήριο ότι δέχεται απειλές από τον συγκεκριμένο και άλλους συγχωριανούς του, οι οποίοι μάλιστα έχουν συγκεντρώσει υπογραφές για να την εκδιώξουν από το σχολείο. Ο συνήγορός της, Ευτύχιος Νικόπουλος, που είναι αδελφός της και γιος του προέδρου του Αρείου Πάγου, προσκόμισε στο δικαστήριο ιατρικό πιστοποιητικό της βλάβης που προκάλεσε ο δράστης στο χέρι της αδελφής του.

Από την πλευρά του ο άνδρας, που αντιμετώπιζε τις κατηγορίες της απλής σωματικής βλάβης, της εξύβρισης και της απειλής, αρνήθηκε ότι χτύπησε την καθηγήτρια, ενώ η σύζυγός του υποστήριξε πως η σωματική βία δεν επιτρέπεται από τη μουσουλμανική θρησκεία, αλλά δεν κατάφεραν να πείσουν το δικαστήριο. Η ποινή είναι μετατρέψιμη, αλλά ο καταδικασθείς άσκησε έφεση και η υπόθεση θα εκδικαστεί σε δεύτερο βαθμό.

«E» 12/2

Άλλες αναφορές: