Η ανεργία φτάνει στο 50% και η Νέα Ιωνία, η γειτονιά των προσφύγων, η οποία γίνεται φέτος 90 ετών, γονατίζει από την κρίση. Δεν διαλύεται όμως.
Ενα βαθύ δέσιμο με προσφυγικές ρίζες, το οποίο ατόνισε στη μεταπολίτευση, κρατάει την κοινωνία όρθια. «Εχουμε κι εμείς τους αγγέλους μας», είπε η Πηνελόπη, άνεργη νοσηλεύτρια, μητέρα τεσσάρων παιδιών, βγαίνοντας από το Κοινωνικό Παντοπωλείο του δήμου, φορτωμένη με είδη πρώτης ανάγκης.
Εμείς ψάξαμε και τους βρήκαμε. Πρόκειται για 150 εθελοντές, οι οποίοι με τη στήριξη του δήμου έχουν δημιουργήσει ένα αξιόλογο σύστημα αλληλεγγύης. Κατάφεραν αυτό που σε κανέναν άλλο δήμο δεν
Παραμονές Πάσχα, οι κυρίες συναντιούνται τα απογεύματα στο καφενείο και φτιάχνουν χειροποίητες λαμπάδες. Θα παίξουν το ρόλο της νονάς σε εκατοντάδες παιδάκια που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα. Οι άντρες έχουν εντοπίσει ποιες οικογένειες έμειναν χωρίς ρεύμα, επειδή δεν πλήρωσαν το «χαράτσι», και το επανασυνδέουν μέσα στο σκοτάδι. «Μη γράψεις μέσα στο σκοτάδι. Και τη μέρα το ίδιο κάνουμε», λένε.
Τριάντα γιατροί
Στην αίθουσα συνεδριάσεων του δήμου, ανοιγμένη διάπλατα μια απλώστρα με ασπρόρουχα. «Ανήμπορα γεροντάκια, τους τα πλένουμε εμείς», λέει με απόλυτη φυσικότητα η Φωτεινή. Στο ισόγειο του ίδιου κτηρίου, η Ολγα, η Κατερίνα και η Αθανασία τακτοποιούν τις νέες παραλαβές στην Ιματιοθήκη. Το μόνο που τη διαφοροποιεί από ένα κατάστημα ρούχων είναι ότι δεν υπάρχει μέσα ταμειακή μηχανή. Λίγα μέτρα πιο κάτω, στο Κοινωνικό Παντοπωλείο η Ζωή διανέμει τόνους τροφίμων σε 650 οικογένειες, και οι υπεύθυνοι του Κοινωνικού Φαρμακείου παρέχουν δωρεάν τα συνταγογραφημένα φάρμακα.
Τριάντα γιατροί εξετάζουν στο Κοινωνικό Ιατρείο. Συμπεριλαμβάνονται και αυτοί στην ομάδα εθελοντών του δήμου. «Με το ζουζούνι μίλησες;» ρώτησε η Ολγα. Αναφερόταν σε έναν αεικίνητο κύριο, τον Δημήτρη Κυριόγλου, ο οποίος διευθύνει το Κοινωνικό Παντοπωλείο. «Δεν το κάνω για την ψυχή της μάνας μου, ούτε θέση στον παράδεισο διεκδικώ. Το κάνω για τη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία», λέει ο ίδιος. «Μέχρι και το σπίτι του δώρισε στο παντοπωλείο», λένε οι υπόλοιποι.
«Τον Δεκέμβριο του 2011 διαπιστώσαμε ότι ο κόσμος δυσκολεύεται πάρα πολύ. Η πόλη μας γέμισε ενοικιαστήρια και πωλητήρια και ειδοποιητήρια για έξωση. Στο δήμο έχουν κόψει τα κονδύλια και αποφασίσαμε με όσα απέμειναν να μην κάνουμε κανένα έργο. Προέχουν οι άνθρωποι», λέει η αντιδήμαρχος Κοινωνικής Πολιτικής και Παιδείας, Ολγα Κατιμερτζή.
Το έργο των εθελοντών στηρίζεται και από προσφορές ιδιωτών, σχολείων και συλλόγων. «Ξεκινήσαμε με 200 οικογένειες, τώρα συντηρούμε 650. Είναι περίπου 2.000 άτομα», λέει η ίδια. «Δεν κόψαμε το πρόγραμμα των κατασκηνώσεων. Φέτος υπάρχει ανάγκη μεγαλύτερη όσο ποτέ, γιατί οι γονείς δεν θα πάνε διακοπές. Ρίξαμε το βάρος στους παιδικούς και στους βρεφονηπιακούς σταθμούς και στα ΚΑΠΗ», τονίζει.
«Σαν διοίκηση, 2,5 χρόνια βρισκόμαστε στο μεταίχμιο. Οι ανάγκες των ανθρώπων δεν είναι μόνο το φαγητό και τα ρούχα. Εδώ έρχονται άνεργοι άνθρωποι και πρέπει να τους δίνεις μια διέξοδο. Κάπου να τραγουδάει, κάπου να ζωγραφίζει, κάπου να διοχετεύει την ενέργειά του. Το 70% των κατοίκων συμμετέχουν στις υπηρεσίες μας δωρεάν», λέει ο πρόεδρος του ΟΠΑΝ, Παναγιώτης Κωστάκης. Κοπτική, ραπτική, μπατίκ, χορωδίες και μία από τις παλαιότερες θεατρικές ομάδες της χώρας, ενεργοποιούν τους ανέργους και δίνουν διέξοδο στους νέους.
«Ερχονται και σου λένε, στη γειτονιά έχουμε μια οικογένεια με δύο παιδάκια που το βράδυ τούς έσβησαν το φως. Και πάμε εμείς σαν δήμος παράνομα και το συνδέουμε. Θα αφήσουμε τον κόσμο χωρίς ρεύμα;» αναρωτιέται ο Ξενοφώντας Κυριακόπουλος, αντιπρόεδρος του ΟΠΑΝ. «Πες για τη μητέρα που ήρθε και μας είπε ότι δύο μέρες τού έδινε νερό γιατί δεν είχε γάλα», λέει η Αθανασία. «Καθημερινά πλέον αντιμετωπίζουμε 30 νέες περιπτώσεις ανθρώπων που βρίσκονται στα όρια της φτώχειας. Αυτή τη στιγμή, 50 οικογένειες είναι σε πάρα πολύ δύσκολη κατάσταση. Δεν έχουν ούτε τα βασικά, αντιμετωπίζουν ζητήματα έξωσης», ισχυρίζεται η Φωτεινή Παπαδοπούλου, διευθύντρια της Κοινωνικής Υπηρεσίας.
Νηστικός δεν ξεσηκώνεσαι
«Εσύ, σαν αριστερός, θες να τον κινητοποιήσεις, να διεκδικήσει. Αν είναι νηστικός, δεν κινητοποιείται. Ψυχολογικά είναι ηττημένος. Πώς να τον βγάλεις στο δρόμο;» αναρωτιέται ο κ. Κωστάκης. Δεν μπόρεσε να αρνηθεί στη θεατρική ομάδα να συμμετάσχει σε ένα φεστιβάλ στη Θεσσαλία. Ο ίδιος και ο αντιδήμαρχος χρεώθηκαν μέρος της αποστολής. «Ολοι βάζουμε χρήματα από την τσέπη μας. Τα ταμεία του δήμου είναι άδεια. Προσπαθούμε να γλιτώσουμε το 100άρικο, περικόπτοντας τα ήδη κομμένα».
Η προσφορά είναι μια διέξοδος για τους εθελοντές, αρκετοί από τους οποίους είναι άνεργοι ή συνταξιούχοι. «Ηρθε ένας κύριος με παντόφλες στις αρχές του χειμώνα. Είχε στο χέρι ένα φάκελο και μια ζακέτα. Τον αναλάβαμε όλες μαζί και τον ντύσαμε και του βρήκαμε στέγη», λέει η Φωτεινή. «Οι ευχές και τα ευχαριστώ που εισπράττεις σε κάνουν τον πιο πλούσιο άνθρωπο του κόσμου», τονίζει η Ολγα. Η Βάσω συμφωνεί: «Οι κενές ώρες της ημέρας μου ξανάγιναν δημιουργικές», λέει η ίδια. «Αισθάνθηκα την ψυχική ανάγκη να έρθω. Είπα ότι χρειάζεται να βοηθήσω, όπως και όπου μπορούσα», συμπληρώνει η Σούλα.
Παιδιά χωρίς γάλα
Η Ελένη ξεσπάει σε κλάματα. «Πώς μπορείς να μη βοηθήσεις, όταν βλέπεις παιδάκια που δεν έχουν να φάνε;» αναρωτιέται. «Οταν απολύθηκα, άλλαξε όλη η ζωή μου. Επρεπε να κάνω κάτι, δραστηριοποιήθηκα λοιπόν στο Σύλλογο Ανέργων Νέας Ιωνίας και από εκεί και στην Ιματιοθήκη». Διηγούνται ιστορίες για γονείς που δεν έχουν γάλα, για εγκύους που δεν έχουν καρότσι και κούνια, για κατάκοιτους που δεν έχουν βοήθεια, για ανέργους στα πρόθυρα της τρέλας. Για καταστηματάρχες που έβαλαν λουκέτο και δεν έχουν να πάρουν δυο πακέτα μακαρόνια.
«Ποιος θα με πάρει εμένα; Είμαι 5 χρόνια άνεργος, 53 ετών. Ανεργη και η γυναίκα μου. Θα πάρουν τον νέο στη δουλειά, όχι εμένα…» λέει απογοητευμένος. «Για πες τι γίνεται, θα μας απαλλάξουν από την παρουσία τους;» ρωτάει. «Κάηκε, βλέπεις, η τηλεόραση και δεν έχω να δω ειδήσεις». Η κόρη του είναι 10 ετών. «Αγγλικά, χορούς και συναφή, τα κόψαμε μαχαίρι». «Μη μας στέλνετε χρήματα. Μένουν μέσα στον κορβανά του δήμου μέχρι να γίνει η ανάθεση, δηλαδή μία φορά το χρόνο. Εναν αργαλειό μπορείτε να μας στείλετε; Και τρόφιμα όσα θέλετε», λένε οι εθελόντριες. Σχεδιάζουν, λένε, να μαζέψουν νεράντζια και να φτιάξουν γλυκό του κουταλιού, για να γλυκάνουν τους απόρους.
Πηγή: Καλά Νέα
