Ηταν ο δεύτερος ανοιχτός διαγωνισμός για την επιλογή νέων έργων σύγχρονης όπερας. Η Εθνική Λυρική Σκηνή, θέλοντας να στηρίξει τη σύγχρονη, ελληνική, καλλιτεχνική δημιουργία, πραγματοποίησε τον Ιούνιο του 2012 ανοιχτή πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος.
Οι συμμετοχές κρίθηκαν από τα εννέα μέλη της επιτροπής ως υψηλού επιπέδου, ενώ πρόσφατα ολοκληρώθηκε η διαδικασία του διαγωνισμού και ανακοινώθηκαν τα έργα που επελέγησαν και θα παρουσιαστούν στο τέλος της καλλιτεχνικής περιόδου 2012-13 στο θέατρο Ολύμπια, στο πλαίσιο του κύκλου Σύγχρονη Οπερα.
Ποια είναι αυτά; «Αγαμέμνων» του συνθέτη Απόστολου Ντάρλα και «The Darkness of mystico» του Γρηγόρη Εμφιετζή.
Ο Γρηγόρης Εμφιετζής, συνθέτης,
Εκπληξη
Παραδέχεται ότι ένιωσε έκπληξη όταν έμαθε πως επελέγη το έργο του, «καθώς θεωρούσα ότι το συγκεκριμένο έργο, λόγω της διαφορετικής οπτικής μου στον τρόπο προσέγγισης της όπερας, θα κρινόταν μάλλον ακατάλληλο για έναν διαγωνισμό που οργανώνεται από τον κατ’ εξοχήν οπερατικό οργανισμό της χώρας».
Τον ρωτάω πώς επιβιώνει σήμερα ένας Ελληνας μουσικός εκτός Ελλάδας… «Δεν νομίζω ότι βγαίνοντας από τα στενά όρια της ελληνικής επικράτειας έχει καμία σημασία αν είσαι Ελληνας ή όχι», λέει ο συνθέτης. «Αυτό που ίσως έχει κάποια σημασία είναι ότι, ζώντας εκτός Ελλάδας, είναι μάλλον πιο εύκολο να συνειδητοποιήσεις ότι υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος που συχνά ασχολείται με αυτό που ασχολείσαι κι εσύ. Τότε μπορείς ίσως να αρχίσεις να κατανοείς και να αξιοποιείς μέρος της διαφορετικότητας που κουβαλάς».
Οταν τον ρωτάω αν υπάρχει κοινό για έργα όπερας στην Ελλάδα, η απάντηση είναι ξεκάθαρη: «Αν θεωρούμε ότι πρέπει να υπάρχει, τότε πρέπει να δούμε τι κάνουμε σήμερα για να δημιουργήσουμε το κοινό που θα αναζητεί ενεργά την όπερα σε 10 ή 20 χρόνια».
Ο Aπόστολος Ντάρλας, συνθέτης και πιανίστας, έγραψε την όπερα «Αγαμέμνων» πέρυσι, σε διάστημα ενός μήνα. Παράλληλα με το έργο, έδωσε σκηνοθετικές οδηγίες και σχεδιαγράμματα για τα σκηνικά που επιθυμεί. Δηλώνει συνθέτης και μουσικός. «Ως μουσικός, εργάζομαι ως καθηγητής Πιάνου στο Μουσικό Σχολείο Ιλίου. Εχω διοριστεί μέσω διαγωνισμού ΑΣΕΠ ειδικά για μουσικά σχολεία. Ενίοτε εμφανίζομαι ως σολίστ ή μέλος ενόργανων συνόλων.
Βιοποριστικά ζω δηλαδή από την εργασία μου ως καθηγητού δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης σε δημόσιο σχολείο. Ως συνθέτης θα ήταν χιμαιρικό να ζω από τις εκτελέσεις των έργων μου. Eξάλλου λίγοι συνθέτες το κάνουν αυτό παγκοσμίως. Τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότεροι νέοι ασχολούνται με τη σύνθεση. Είναι θετικό ότι στην Ελλάδα και στο εξωτερικό δημιουργούνται ευκαιρίες ώστε να παρουσιάσουν τη δουλειά τους μέσω παραγγελιών, διαγωνισμών ή ενώσεων συνθετών και άλλων φορέων».
Λέει πως μέχρι πριν από λίγα χρόνια ήταν σχεδόν ουτοπία για έναν Ελληνα συνθέτη να δει την όπερά του στη σκηνή. «Τον Νοέμβριο του 2012 δέχθηκε παραγγελία από τον καλλιτεχνικό διευθυντή της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών, Βασίλη Χριστόπουλο, και η ΚΟΑ ενέταξε στο πρόγραμμά της το έργο Νέκυια ΙΙΙ, op. 11, για μεγάλη ορχήστρα».
Επίσης, πιστεύει ότι υπάρχει σταθερό κοινό στις παραστάσεις έργων ρεπερτορίου. Για να συμπληρώσει: «Είναι πολύ θετικό να βλέπεις νέους να προσέρχονται σε παραστάσεις όπερας, είτε αυτοβούλως είτε ομαδικά και οργανωμένα από σχολεία. Δείτε τι επιτυχία είχε το πρόσφατο άνοιγμα της ΕΛΣ στη Βαρβάκειο Αγορά… Το Ανοιχτό Λεωφορείο της Λυρικής, η Οπερα της Βαλίτσας, η Οπερα Στούντιο, οι επισκέψεις ορχηστρών σε σχολεία. Ας μην ξεχνάμε ότι η μουσική απευθύνεται στον κόσμο και όχι σε μια κλειστή ομάδα αστών. Προσωπικά το κάνω καθημερινά στους μαθητές μου στο σχολείο. Τους υπενθυμίζω ένα προσωπικό απόφθεγμα: “Η τέχνη δεν επιβάλλεται”».
Της Σαντυς Τσαντακη για την καθημερινή
Πηγή: Καλά Νέα
