«Εσύ, όμως, έχεις σκοπό τον εαυτό σου, εσύ είσαι κομμάτι του θεού. Μέσα σου έχεις κάποιο μέρος εκείνου. Γιατί, λοιπόν, δεν αντιλαμβάνεσαι την συγγένεια σου με τον θεό; Γιατί δεν γνωρίζεις από που έχεις έρθει;
Δεν θέλεις, όταν τρως, να θυμάσαι ποιος είσαι εσύ και ποιον τρέφεις;
Όταν έρχεσαι σε επαφή ερωτική, ποιος είσαι που το κάνεις αυτό;
Όταν συναναστρέφεσαι, όταν γυμνάζεσαι, όταν συνδιαλέγεσαι δεν ξέρεις ότι τρέφεις τον θεό, ότι γυμνάζεις τον θεό;
Φέρεις παντού μαζί σου τον θεό δύστυχε, και δεν το γνωρίζεις.
Νομίζεις πως μιλώ για έναν εξωτερικό θεό που είναι φτιαγμένος με ασήμι και χρυσό; Μέσα σου τον φέρεις τον θεό και δεν νιώθεις ότι τον μολύνεις από την μια με τις ακάθαρτες σκέψεις σου και από την άλλη με τις ρυπαρες σου πράξεις.
Μπροστά και σ’ένα άγαλμα ακόμη του θεού, δεν θα τολμούσες να κάνεις κάτι από αυτά που κάνεις τώρα.
Αφού όμως ο θεός υπάρχει μέσα σου, και τα βλέπει όλα, και τα ακούει όλα προσεκτικά, δεν νιώθεις καμία συστολή να σκέφτεσαι και να κάνεις τέτοια πράγματα, εσύ, που δεν αντιλαμβάνεσαι την φύση και προκαλείς την οργή των θεών;»
Επίκτητος Διατριβή Β
