“1. Προτίθεται η ελληνική Κυβέρνηση να αποδεχθεί και να επιβάλει την απομάκρυνση των χριστιανικών συμβόλων από τα δημόσια καταστήματα της χώρας;
2. Οι Επιτροπές που θα συσταθούν ανά Υπουργείο, για να συζητήσουν τις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας, θα συμπεριλάβουν στην θεματολογία τους και το ζήτημα της ανάρτησης των χριστιανικών συμβόλων στα δημόσια καταστήματα;».” Ο κ. Καστανίδης προκλητικά απάντησε μεταξύ άλλων:
“Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μετά από προσφυγή Ιταλίδας υπηκόου με το αίτημα να μην αναρτάται ο Εσταυρωμένος σε σχολικές αίθουσες της Ιταλίας, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποφάσισε να δικαιώσει την προσφεύγουσα με συγκεκριμένο σκεπτικό, σχετικό με την ανάγκη προστασίας της ανεξιθρησκίας στις χώρες που υπάγονται στο καθεστώς και τη δικαιοδοσία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και ειδικότερα στην Ιταλία. Η Ιταλία προσέφυγε κατ’ αυτής της αποφάσεως και φυσικά δεν έχουμε νεότερη κρίση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Πράγματι, κατά τη συζήτηση της υπόθεσης της Ιταλίδας υπηκόου στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, παρενέβη ως τρίτος το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι, προφανώς υποστηρίζοντας τις απόψεις της Ιταλίδας υπηκόου. Το ερώτημα είναι τι θα συμβεί εάν και κατ’ έφεση το Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επιβεβαιώσει την πρώτη απόφασή του. Σ’ αυτήν την περίπτωση, είναι προφανές ότι όλες οι χώρες-μέλη πρέπει να προσαρμοστούν στην απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, διότι σε διαφορετική περίπτωση τα πρόστιμα και οι καταδίκες των χωρών είναι τεράστιας σημασίας. Δηλαδή η Κυβέρνηση θα κατεβάσει τα θρησκευτικά σύμβολα από τα σχολεία με το πρόσχημα της απόφασης!!! ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε. ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Βύρων Πολύδωρας): Εντάξει, κύριε Ροντούλη.
ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΡΟΝΤΟΥΛΗΣ: Ευχαριστώ.
Μέχρι να εκδοθεί η δευτεροβάθμια απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ούτε η Ιταλία ούτε καμιά άλλη χώρα η οποία υπάγεται στη δικαιοδοσία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει την υποχρέωση να συμμορφωθεί προς την απόφαση αυτή. Άρα, αυτό ισχύει και για τη χώρα μας.
Ας εκδοθεί, λοιπόν, πρώτα η δευτεροβάθμια απόφαση και μετά θα συζητήσουμε. Πάντως, σε κάθε περίπτωση ό,τι συμβεί σχετικά με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, οι όποιες δηλαδή αποφάσεις και πρωτοβουλίες, θα είναι μετά από συνεννόηση με την Εκκλησία της Ελλάδος και τα αρμόδια όργανά της.”
Αίσχος!!!!
Δηλαδή σε τόσες καταδικαστικές αποφάσεις ενάντια στην Ελλάδα γιατί ποτέ το Ελλ. Kράτος δε συμμορφώθηκε; Γιατί δεν εναρμόνησε και τους μισθούς; Μόνο εκεί που μας.. συμφέρει εναρμονιζόμαστε;
Κύριε Υπουργέ, περίμενα να διευκρινίσετε το θέμα στις ουσιαστικές του πτυχές, προκειμένου να καταλαγιάσει μία μεγάλη ανησυχία του ελληνικού λαού μετά τις εξελίξεις που προαναφέρατε. Δυστυχώς, είδα ότι τα πράγματα χειροτέρεψαν. Η σύγχυση έχει μεγαλώσει. Σε όσα είπατε, θα κάνω την εξής επισήμανση, πριν αναπτύξω τα ουσιώδη της ερώτησής μου.
Είναι άλλο πράγμα το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, οι αποφάσεις του οποίου δεν είναι αναγκαστικές για τα κράτη-μέλη -αν γινόταν αυτό που λέτε, η Τουρκία είναι γεμάτη με καταδικαστικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αλλά δεν υλοποιεί κάποια από αυτές- και άλλο είναι το Δικαστήριο Ευρωπαϊκό Κοινοτήτων. Δεν πρέπει να συγχέουμε πράγματα όσον αφορά την αναγκαστική εφαρμογή.
Έρχομαι τώρα στην ουσία της ερώτησής μου.
Εγώ θα ήθελα, κύριε Υπουργέ, να ασχοληθώ –για να ακούσει ο ελληνικός λαός, όσοι μας παρακολουθούν, τέλος πάντων- με τα δύο ουσιώδη επιχειρήματα που επικαλούνται οι υπερασπιστές, οι υπέρμαχοι της αποκαθήλωσης, της καθαίρεσης των θρησκευτικών συμβόλων, τα δημόσια καταστήματα, είτε είναι σχολεία είτε είναι δικαστήρια είτε είναι δημοτικά καταστήματα.
Επιχείρημα πρώτον. Η ελληνική πολιτεία, λένε οι κύριοι αυτοί, πρέπει να είναι θρησκευτικά ουδέτερη. Αυτόν τον όρο χρησιμοποιούν, τον όρο της θρησκευτικής ουδετερότητας του κράτους.
Ερώτημα πρώτον: Είναι δυνατόν το ελληνικό κράτος ή όποιο άλλο κράτος να είναι θρησκευτικά ουδέτερο; Δεν με ενδιαφέρουν τα άλλα. Έρχομαι στο δικό μας κράτος.
Κύριε Υπουργέ, δεν δημιουργήθηκε εν κενώ το ελληνικό κράτος. Το δημιούργησαν κάποιοι άνθρωποι που αγωνίστηκαν για τη δημιουργία του με συγκεκριμένη γλώσσα, με συγκεκριμένη εθνική ταυτότητα, με συγκεκριμένο –εάν θέλετε- πολιτιστικό στίγμα, με συγκεκριμένη θρησκεία, την οποία και αποτύπωσαν στα μετέπειτα Συντάγματα αυτού του κράτους, στους καταστατικούς χάρτες του κράτους αυτού.
Ερώτημα δεύτερον: Είναι δυνατόν να μιλάμε στην Ελλάδα για θρησκευτικά ουδέτερο κράτος, όταν δεν έχουμε εδώ την περίπτωση ενός λαϊκού κράτους, κατά το Σύνταγμά μας, για να υπάρχει πλήρης διαχωρισμός κράτους και εκκλησίας;
Να σας θυμίσω το άρθρο 3 του Συντάγματος. Γνωρίζετε καλύτερα από τον καθένα τι λέει: «Επικρατούσα θρησκεία είναι η θρησκεία της ανατολικής ορθοδόξου εκκλησίας του Χριστού.»
Άρθρο 16 παράγραφος 2 του Συντάγματος. Τι λέει για τα σχολεία, για την παιδεία; Λέει ότι το κράτος μέσω της παιδείας προωθεί την εθνική και θρησκευτική συνείδηση των μαθητών. Ένα άνευρο θρησκευτικά λαϊκό κράτος πώς θα μπορούσε να υλοποιήσει τη διάταξη του Συντάγματος;
Και βεβαίως, όλα αυτά δεν μειώνουν την ισχύ του άρθρου 13 που κάνει λόγο για ένα ανεξίθρησκο ελληνικό κράτος, δηλαδή για ένα κράτος, που, βεβαίως, έχει ένα θρησκευτικό, πολιτισμικό, εθνικό στίγμα, αλλά σέβεται τη θρησκευτική ετερότητα του άλλου ταυτοχρόνως.
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Και βεβαίως, θα έρθω στο δεύτερο επιχείρημα. Θα μου δώσετε ένα λεπτό, κύριε Πρόεδρε, με την ανοχή τη δική σας και του Σώματος, γιατί είναι ιδιαιτέρως σοβαρό το ζήτημα.
Το δεύτερο επιχείρημα των ανθρώπων που ζητούν την αποκαθήλωση των χριστιανικών συμβόλων κάνει λόγο για την προστασία των μειονοτικών –αν θέλετε- αντιλήψεων μέσα σε μία πολυπολιτισμική κρατική οντότητα.
Ερώτημα: Αν ακολουθήσουμε τη γραμμή αυτής της σκέψης προστασίας των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, επιτέλους, ποιος θα προστατέψει και τα δικαιώματα της πλειονότητας των πολιτών αυτού του κράτους;
Εν κατακλείδι, θα μου επιτρέψετε –για να μην σας κουράζω, κύριε Υπουργέ- να σας πω ότι έκανα μια μικρή έρευνα. Είδα τις σημαίες των 27 κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι εννιά έχουν πάνω τους το σταυρό. Με τη λογική αυτή του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, θα έρχεται ο καθένας που ενοχλείται από τα χριστιανικά σύμβολα, από το σύμβολο του σταυρού και θα ζητάει να αφαιρέσουμε το σταυρό από το εθνικό μας σύμβολο, από τη σημαία. Θα ζητά να αφαιρέσουμε από το εθνόσημό μας το σταυρό, να αφαιρέσουμε το σταυρό από τις σχολές των στελεχών της ΕΛ.ΑΣ. Πού θα καταλήξουμε; Δεν ρωτάται, λοιπόν, κανείς. Ευλόγως.
Κοιτάξτε να δείτε. Ο σταυρός είναι σύμβολο έθνους για εμάς. Είναι πατριωτικό σύμβολο. Είναι πολιτισμικό σύμβολο. Είναι σύμβολο πολιτισμικής ετερότητας σε έναν κόσμο που καταπατά βαναύσως -και θέλει να δημιουργήσει ένα χυλό- οτιδήποτε έχει σχέση με την εθνική ιδιοσυστασία των κρατών.
Εμείς δεν θέλουμε ένα τέτοιο κόσμο, αλλά θέλουμε να στείλουμε και ένα άλλο μήνυμα στους υπερμάχους της καθαίρεσης των θρησκευτικών συμβόλων. Ποιο είναι αυτό το μήνυμα; Είναι το μήνυμα του εσταυρωμένου, που φαίνεται ότι αυτό τους ενοχλεί. Ο εσταυρωμένος στέλνει ένα μήνυμα στον κόσμο, που το βλέπουν τα παιδιά μας μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας. Τον βλέπουν οι άνθρωποι που πηγαίνουν στα δικαστήρια. Είναι το μήνυμα του αλτρουισμού, της αυτοθυσίας, της αυταπάρνησης. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ενοχλούνται από το σύμβολο του σταυρού. Ενοχλούνται από αυτά τα μηνύματα πανανθρώπινης αξίας που στέλνει μέχρι τις μέρες μας ο εσταυρωμένος.
Ευχαριστώ για την ανοχή σας, κύριε Πρόεδρε.
