Εκτός των ψυχικών πλασμάτων υπάρχουν και άλλες μορφές οι οποίες στις λειτουργίες τους εμφανίζουν τις ιδιότητες εκείνες οι οποίες ομοιάζουν προς τις ιδιότητες των ψυχικών οργανισμών, όπως είναι η θρέψη, η συντήρησή τους και η διαιώνισή τους[1]. Αυτό το φαινόμενο το οποίο εμφανίζει όλες τις μορφές της φύσεως ως “εν συνεχεία λειτουργούσας” είναι άξιο προσοχής. Οι μορφές της φύσεως είναι αποτέλεσμα των συνεργαζομένων αϊδίων ουσιών της φύσεως και των εκδηλωθεισών ενεργητικών τους δυνάμεων. Οι λειτουργίες αυτών των μορφών αίτιο έχουν τις δυνάμεις αυτές και ειδικότερα τις δυνάμεις των αϊδίων ουσιών, εκείνες οι οποίες δεν έφθασαν ακόμα στο σημείο να μετατραπούν σε ατομικές ψυχές.
Οι μη ατομικοποιηθείσες ουσίες της φύσεως παραμένουν στο επίπεδο των δυνάμεων που λειτουργούν στις άψυχες μορφές της φύσεως. Η συνισταμένη αυτών των δυνάμεων ονομάζεται Καθολική Ψυχή [της φύσεως] γιατί το σύνολο αυτών των δυνάμεων δεν ενεργεί ξεχωρισμένα ούτε έχει τις μορφές φαινομένων ατομικής ενέργειας (που εκδηλώνεται ως ιδία κίνηση και ιδία βούληση). Η υπάρχουσα διαφορά μεταξύ των αψύχων μορφών και ψυχικών είναι ότι οι μεν ψυχικές μορφές έχουν τα φαινόμενα της αυτοβουλήσεως, δηλαδή της κατά βούληση κινήσεως και της κατά βούληση ενέργειας ενώ οι άψυχες μορφές διέπονται υπό της καθολικής ψυχής και οι “εν ενεργεία” δυνάμεις της λειτουργούν ανάλογα της πλαστικής ικανότητας αυτών των μορφών.
Στα διάφορα επίπεδα των μορφών της καθολικής ψυχής υπάρχουν διαφορές και οι διαφορές αυτές εμφανίζουν το βαθμό των ιδιοτήτων τους γιατί διέπονται μεν υπό των δυνάμεων ή νόμων της καθολικής ψυχής αλλά ο βαθμός της ενεργητικής τους τάσεως εξαρτάται από την όλη διάπλαση εκάστης των μορφών αυτών. Οι δυνάμεις (δηλ. οι νόμοι της καθολικής ψυχής) σ’ όλα τα πεδία των κόσμων είναι οι ίδιες αλλά ο βαθμός της ενεργητικής τους λειτουργίας διαφέρει γιατί εξαρτάται από τα όργανα τα οποία έχει προς ενέργεια.
Οι νόμοι της θρέψεως, της ανταλλαγής των ατόμων της μεριστής ουσίας, της διαιωνίσεως της συνεχούς ουσίας και όλων των άλλων ιδιοτήτων είναι οι αυτοί, ο βαθμός της λειτουργίας των νόμων αυτών διαφέρει: τόσο στα επίπεδα των καθόλου μορφών της φύσεως [που διέπονται από τους νόμους της καθολικής ψυχής] όσο και στα επίπεδα των ατομικών ψυχών γιατί αυτές παρέχουν αρτιότερες οργανώσεις και συμμετέχουν σ’ αυτές και επί πλέον οι εκδηλώσεις των προς ενέργεια δυνάμεων των ατομικών ψυχών.
Ολόκληρο το σύμπαν διέπεται υπό των αυτών θεμελιωτικών νόμων, ο βαθμός της λειτουργίας η οποία επιτυγχάνεται με την συνεργασία των αϊδίων ουσιών είναι το αίτιο των διαφορετικών εμφανίσεων των λειτουργιών των αϊδίων ουσιών. Στους ψυχικούς κόσμους, εκείνους που συγκροτούνται από τις ατομικές ψυχές, οι νόμοι εμφανίζονται με άπειρες διαφορετικές δυναμικότητες και φθάνουν οι κόσμοι αυτοί σε σημεία ώστε να χωρίζονται από την καθολική ψυχή ενός επιπέδου.
Οι ψυχές της γης φθάνουν σε κατάσταση να μην έχουν την ανάγκη της συνεργασίας της λειτουργούσης στο γήινο περιβάλλον καθολικής ψυχής ενώ πρωτύτερα δεν μπορούσαν να παρασκευάσουν όργανα χωρίς τις ουσίες της [καθολικής ψυχής] και των “εν ενεργεία” νόμων της. Πέραν του γήινου περιβάλλοντος και εκείνου των άλλων πλανητών υπάρχει η καθολική ψυχή. Αυτή όμως είναι διαφορετικής καταστάσεως από εκείνης η οποία ενεργεί επί των μαζών των πλανητών αλλά και μεταξύ [ακόμα των πλανητών] διαφέρει η καθολική ψυχή γιατί οι βαθμοί των “εν ενεργεία” δυνάμεών τους δεν είναι της αυτής δυναμικότητας.
[1] Η ανθρώπινη σκέψη στην αδυναμία της να δικαιολογήσει την υπάρχουσα σχέση μεταξύ των ιδιοτήτων των ψυχικών μορφών και των ιδιοτήτων των φυσικών (δηλαδή των αψύχων) πλασμάτων της φύσεως ως και τα αίτιά τους μπορεί να εκτραπεί έξω της φυσικής της οδού.
Πηγή: ΛΥΚΟΜΙΔΗΣ
