Αποτέλεσε η βασιλεία του Όθωνα την απαρχή της σημερινής κακοδαιμονίας των Ελλήνων;
Ο ιστορικός και δημοσιογράφος Joachim Käppner, από τα κορυφαία στελέχη της Süddeutsche Zeitung του Μονάχου δημοσίευσε ολοσέλιδο άρθρο, με το οποίο ανατρέχει στην ιστορία του νεοελληνικού κράτους και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι η μοίρα θα ήταν ευνοϊκότερη, αν δεν είχε βρει πρόωρο θάνατο ο πρώτος κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας και αν δεν είχε ανέβει στο νεοσύστατο θρόνο ο Όθων των Βίτελσμπαχ από το Μόναχο!
«Η δημοσιονομική κρίση» , σημειώνει, «και μάλιστα όλα σχεδόν τα δομικά σφάλματα του ελληνικού κράτους σήμερα ανάγονται στη βασιλεία του Όθωνα.» Και ο Joachim Käppner εξηγείται. Ο οίκος των Βίτελσμπαχ που βρισκόταν στον θρόνο της Βαυαρίας, δηλαδή μιας ήσυχης και μέτριας γερμανικής δύναμης εκείνης της εποχής, έρρεπε σε υψιπετείς φιλοδοξίες και υποτίμηση των αντικειμενικών δυνατοτήτων.
Έτσι και ο νεαρός Όθων ονειρευόταν τον εαυτό του αυτοκράτορα του Βυζαντίου με έδρα στο Βόσπορο (βλέπε εδώ), μια εντελώς μετέωρη φαντασίωση που αργότερα υπό τη μορφή της Μεγάλης ιδέας είχε για την Ελλάδα τεράστιο πολιτικό και οικονομικό κόστος.
Το 1833 ο Όθων βρήκε στον ελληνικό κορβανά 60 όλες κι όλες βρετανικές λίρες, αλλά τα χρέη έφθαναν τις 80.000 λίρες. Και όμως, ο Όθων έστησε μια δημόσια διοίκηση με χιλιάδες υπαλλήλους, που κανένας δεν χρειαζόταν, μια τακτική δημιουργίας οπαδών δηλαδή αλλά ταυτόχρονα και χρεών, που κληροδότησε στους μεταγενεστέρους και που αναδείχθηκε σε μάστιγα της Ελλάδας ως τις μέρες μας. Και τέλος, αν και φιλέλληνας, ο Όθων μόνο για δημοκρατία δεν ήθελε να ακούσει και αναγκάστηκε τρίζοντας τα δόντια να δεχθεί τη συνταγματική μοναρχία με αποτέλεσμα οι υπήκοοί του να εκλαμβάνουν τους Βαυαρούς ως ξένη δύναμη και όχι ως τη δική τους κυβέρνηση.
Εννοείται ότι ούτε λόγος να γίνεται για καταβολή φόρων σε μια ξένη δύναμη, κι ας ήταν καλύτερη από τους Οθωμανούς. Αυτά γράφει χονδρικά ο Joachim Käppner για τη βαυαροκρατία στην Ελλάδα και τα γράφει σε μια εφημερίδα που κυκλοφορεί στην πρωτεύουσα της Βαυαρίας, το Μόναχο.
Αναδρομές και διαλογισμοί για ιστορικές ευθύνες και των Γερμανών στο σημερινό ελληνικό δράμα.
Deutsche welle
Σχόλιο: . Ήμουν βέβαιος πως αργά ή γρήγορα θα ακουγόταν και η άποψη των υγειά σκεπτόμενων Γερμανών, αν και πιστεύω ότι ακόμη δεν έχουμε δει και δεν έχουμε ακούσει σχεδόν τίποτα απ’ αυτήν την κατεύθυνση. Είμαι βέβαιος πως θα ακολουθήσουν κι άλλα, διότι η ευθύνη των Γερμανών για την ελληνική κατάντια είναι αδιαμφισβήτητη. Αυτό βέβαια δεν μας «καθαρίζει» από τις δικές μας ευθύνες, ως λαό. Καλή όμως η αυτοκριτική αλλά και η αλήθεια πρέπει να λέγεται. . Αυτό που περιμένω να αποκαλυφτεί ακόμα, είναι και η ευθύνη του θρησκευτικού κλήρου σε όλο αυτό το «πανηγύρι», διότι και αυτοί δεν είναι άμοιροι ευθυνών. Το αντίθετο μάλιστα. Πάντα ήταν με το μέρος του ισχυρού… Είτε αυτός λεγόταν «Σουλεϊμάν πασάς» είτε «Όθωνας», είτε ακόμη και …Χίτλερ (βλέπε εδώ). . Έχουν καταφέρει έντεχνα όμως να περάσουν στην συνείδηση του λαού ως δήθεν «εκπρόσωποι του Θεού», ενώ οι πάντες γνωρίζουν πως οι περισσότεροι απ’ αυτούς μόνο τα συμφέροντα του Θεού δεν εξυπηρετούν. Ας όψεται όμως το «θρησκευτικό συναίσθημα» του λαού που τους κρατάει ακόμη στη θέση τους, αλλιώς θα είχε ήδη αποκαλυφτεί ο διπλός τους ρόλος. Σε τίποτα δεν διαφέρουν από τους «συναδέλφους» τους στο Βατικανό ή οπουδήποτε αλλού. . Βρισκόμαστε όμως σε καιρό ανακατατάξεων και λογικά τίποτα δεν μπορεί να παραμείνει ακόμη «κάτω από το χαλί», κι αυτό, διότι όπως πάμε, ούτε τα χαλιά δεν θα μας αφήσουν… . Κανείς δεν αμφισβητεί βέβαια την ακεραιότητα κάποιων επαρχιακών ιερέων, οι οποίοι με πραγματικό θρησκευτικό ζήλο προσπαθούν να κάνουν αυτό που τους επιβάλει η συνείδησή τους. Πόσοι είναι όμως αυτοί πραγματικά σήμερα;
