Τι είμαστε οι άνθρωποι;
Είμαστε το σώμα μας, το δέρμα μας, τα μαλλιά μας, τα ρούχα μας, η προσωπικότητά μας;
Όχι βέβαια.
Εγώ που γράφω αυτό το άρθρο, εσείς που το διαβάζετε τι είστε πραγματικά; Είμαστε αυτό που κοιτάει προς τα έξω από πίσω από τα μάτια μας. Είναι ο καλύτερος τρόπος που έχω βρει τόσα χρόνια που δουλεύω με ανθρώπους να το εξηγήσω, ώστε να το καταλάβουν. Αυτό λοιπόν που κοιτάει έξω τον κόσμο και τον παρατηρεί από πίσω από τα μάτια μας, θα το αποκαλέσω για μια στιγμή παρατηρητή. Υποθέστε για μια στιγμή πως υπάρχει η ψυχή. Αν δεν το πιστεύετε, καλύτερα να σταματήσετε να διαβάζετε αυτό το άρθρο, γιατί θα βαρεθείτε. Ο παρατηρητής, δεν έχει φύλλο, σώμα, ημερομηνία λήξης, κοινωνικοοικονομικό επίπεδο, δεν έχει ψευδαισθήσεις τύπου, «η δική μου θρησκεία είναι καλύτερη απ’ την δική σου», « ο δικός μου Θεός είναι ο μόνος Θεός», δεν έχει πατρίδα, δεν έχει ηλικία, και δεν έχει συναισθήματα.
Έχει μόνο αγάπη. Η αγάπη δεν είναι συναίσθημα, είναι η φυσική κατάσταση της ψυχής. Όταν λοιπόν είμαστε σε επικοινωνία με τον παρατηρητή, όλα πάνε καλά. Βρισκόμαστε σε απόλυτη υγεία.
Όμως στη σημερινή εποχή, που όλα τρέχουν τόσο γρήγορα, που τα πράγματα αλλάζουν με ταχύτητα αστραπής, έχουμε χάσει το κέντρο μας. Το πρώτο πράγμα που κάνουμε όταν νιώθουμε στρες (πίεση) είναι η αλλαγή της αναπνοής. Αρχίζουμε και αναπνέουμε πιο ρηχά, από το στήθος. Μας πιάνει φόβος και κυριολεκτικά, σταματάμε την αναπνοή μας. Την κρατάμε από το πολύ στρες. Και εκεί είναι που χάνουμε την επαφή με τον Ανώτερο Εαυτό μας, με τον παρατηρητή. Αποξενωνόμαστε από τον ίδιο τον εαυτό μας. Και χανόμαστε. Χάνουμε την επαφή με το πνεύμα μας, με τον παρατηρητή. Και τρέχουμε σαν τις σβούρες. Ο παρατηρητής προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί μας, αλλά αν εμείς δεν ακούμε, θα προσπαθήσει με ποικίλους τρόπους. Και αρχίζουν, τα κρυολογήματα, οι ιώσεις, οι πονοκέφαλοι, τα συνάχια, που δεν είναι άλλο από τον παρατηρητή που μας στέλνει το μήνυμα να κατεβάσουμε ταχύτητα. Αν δεν ακούσουμε, θα μας στείλει κάτι πιο σοβαρό. Τενοντίτιδα, πόνο στη μέση, αμυγδαλίτιδα. Αν και τότε δεν ακούσουμε, ο παρατηρητής θα μας στείλει ένα μήνυμα που δεν μπορούμε να το αγνοήσουμε. Θα σπάσουμε το πόδι, θα πάθουμε κάτι που θα μας καθηλώσει, και τελικά, αν εννοούμε επίμονα να τον αγνοούμε, θα πάθουμε καρδιά, διαβήτη, ώσπου τελικά θα έρθει ξεκάθαρα το μήνυμα. Καρκίνος, ΑΙDS κ.τ.λ. Συχνά ακούω από τους πελάτες μου, «τελικά, ο καρκίνος μου ήταν το καλύτερο πράγμα που συνέβη στην ζωή μου. Ο διαβήτης μου, με έκανε να δώσω σημασία σ’ αυτά που δεν ήταν καλά στη ζωή μου».
Γιατί, η ασθένεια στο φυσικό σώμα, είναι κάτι που δεν μπορούμε να αγνοήσουμε. Μας αναγκάζει, να σταματήσουμε και να αφουγκραστούμε. Τι έγινε; Γιατί το έπαθα αυτό; Μήπως κάνω κάτι λάθος; Η ασθένεια λοιπόν δεν είναι εχθρός. Τι με έχει στενοχωρήσει; Μήπως υπάρχει κάποιο πρόβλημα που δεν το βλέπω; Πολλές φορές είναι σύμμαχος. Συχνά είναι ο καλύτερος φίλος μας. Η αρρώστια είναι ένα μήνυμα, ένας αγγελιοφόρος από τον ανώτερο εαυτό μας, που μας λέει ότι πρέπει να ακούσουμε. Οι «σοβαρές» ασθένειες είναι συχνά μια απελπισμένη προσπάθεια του οργανισμού να επικοινωνήσει μαζί μας. Πολλοί μεγάλοι γκουρού της σωματικής υγείας, λένε για παράδειγμα, πως «ανίατη» ασθένεια, σημαίνει απλά, μια ασθένεια που δεν θεραπεύεται απ’ έξω πλέον, αλλά μόνο από μέσα.
Αν πάρουμε λοιπόν την έλλειψη υγείας σαν σύμμαχο, και αναζητήσουμε τον λόγο ύπαρξής της, αυτή θα μας οδηγήσει στον λόγο που εκδηλώθηκε. Και όταν πάρουμε το μήνυμα που φέρνει η αρρώστια, τότε εκείνη δεν θα έχει πλέον λόγο ύπαρξης και θα υποχωρήσει. Φτάνει να ακούσουμε. Είναι πολλές φορές η νοοτροπία της Δύσης που μας θέλει να παλέψουμε την ασθένεια και να την κατατροπώσουμε, που την καρφώνει ανηλεώς όλο και βαθύτερα στο σώμα μας. Είναι που μας έχουν μάθει να την φοβόμαστε και να την βλέπουμε σαν αντίπαλο, σαν κάτι που «ήρθε» απ’ έξω και μας χτύπησε.
Αυτό που μπορούμε να κάνουμε για να έχουμε καλύτερη υγεία, είναι να έχουμε καλύτερη σχέση με τον εαυτό μας, καλύτερη επικοινωνία με τον εαυτό μας. Αντί να κάνουμε οτιδήποτε για να αποφύγουμε τον εαυτό μας, ας μείνουμε λίγο στη σιωπή μας. Ειδικά με τους ρυθμούς της εποχής μας, που μας ωθούν να αποφεύγουμε τον εαυτό μας, μέσα από τη δουλειά, τα πολυμέσα, την κίνηση, το αυτοκίνητο, την τρεχάλα, υπάρχει ανάγκη να επανερχόμαστε στο κέντρο μας. Και ευτυχώς σήμερα υπάρχουν πολλοί τρόποι να το κάνουμε αυτό. Η γιόγκα, ένας περίπατος, οι διάφορες ενεργειακές θεραπείες όπως Ρέικι, Εξισορρόπηση Ηλεκτρομαγνητικού Φάσματος ( EMF Balancing Technique ), η Επανασυνδετική ίαση και η Επανασύνδεση του δρα Έρικ Περλ, ( The Reconnection ), η τεχνική του κύκλου της Χάρης, το T ‘ ai Chi , το massage , η αρωματοθεραπεία. Όλα βοηθούν στην χαλάρωση, το άδειασμα του μυαλού από την ακατάσχετη φλυαρία του, στο να γειωθούμε και να έρθουμε πάλι στο κέντρο μας.
Ένας ολιστικός θεραπευτής, μπορεί να σας μάθει πώς να φροντίζετε τον εαυτό σας ώστε να μην αρρωσταίνετε. Είναι καλύτερα να φροντίζουμε για την υγεία μας προληπτικά, παρά να φτάνουμε στο σημείο όπου το στρες έχει κατέβει στην σωματική στοιβάδα και εκδηλώνεται σαν ασθένεια. Ο οργανισμός μας προσπαθεί να μας διατηρεί στην υγεία αρκετά αποτελεσματικά.
Όταν κάποιος/α αρρωσταίνει, είναι επειδή έχει αγνοήσει τα αποτελέσματα του στρες για μεγάλο χρονικό διάστημα. Είναι λοιπόν πολύ βασικό, να θυμάστε να αναπνέετε σωστά, και ακόμη περισσότερο, να «τσεκάρετε» κατά τη διάρκεια της ημέρας κατά διαστήματα αν αναπνέετε. Γιατί από τα άγχος, ξεχνάμε κυριολεκτικά να αναπνεύσουμε κατά την διάρκεια της ημέρας. Η υγεία, ξεκινάει από την σωστή αναπνοή. Κάτι που οι περισσότεροι από μας το αγνοούμε. Όταν αναπνέουμε ρυθμικά, με διαφραγματική αναπνοή, μπορούμε να παραμένουμε σε χαλάρωση (στο κέντρο μας) ανεξάρτητα από τα εξωτερικά ερεθίσματα που παίρνουμε, ή να επανερχόμαστε σε ηρεμία πολύ γρήγορα, μέσα από την αναπνοή.
Η υγεία ξεκινάει από την γνώση. Κι όταν έχουμε την γνώση, μπορούμε να παραμένουμε πάντα σε υγεία.
Ρέα Walker – Κότση
Ολιστική Ενεργειακή Θεραπεία
Συστημική Ψυχοθεραπεία
L iving
O ne
V ibrational
E nergy
