Χθες βράδυ (Τρίτη 8 Μαρτίου 2011) ο σκηνοθέτης Θόδωρος Μαραγκός παρουσίασε σε κύκλο φίλων τα δύο νέα του τεκμηριογραφήματα (ντοκυμαντέρ) «Οι κλέφτες του χρόνου» και «Αρκεί να φαίνονται ωραία».
Δεν συνηθίζω να γράφω κριτικές κινηματογράφου, αφενός γιατί δεν γνωρίζω το «άθλημα» κι αφετέρου γιατί δεν συμπαθώ ούτε τους κριτικούς ούτε τις στείρες κριτικές τους. Αγαπώ τους δημιουργούς που κουράστηκαν, πόνεσαν, δούλεψαν και κατέθεσαν σε μας ένα κομμάτι της ψυχής τους. Μ’ αυτό τον τρόπο αγάπησα τη δουλειά του Θόδωρου Μαραγκού. Το καταλυτικό και πολύ ιδιαίτερο χιούμορ του ακόμα και μπροστά στο θάνατο (σκηνή με το ανεμόπτερο) σε κάνει να λες πως ο δημιουργός ετούτος είναι μια γενναία ψυχή.
Τα δυο τεκμηριογραφήματά του μ’ έκαναν να γελάσω πικρά και με σφιγμένα δόντια για την κατάντια όλων εμάς των νεοελλήνων. Μια σκληρή διαπίστωση για τους «απροσκύνητους της γερακίνας γιούς» που προσκυνημένοι περισσότερο από ποτέ «γλείφουν» μετά μανίας τα πεζοδρόμια της εξουσίας.
Κι ο ρόλος των παπάδων αυτός που ήταν πάντα, προδοτικός για τα ιδεώδη και τις αξίες, προδοτικός για τούτο τον ευλογημένο τόπο.
Στους «Κλέφτες του χρόνου», καθώς βίωνα μέσα απ’ τη ματιά του σκηνοθέτη και τους ζωγραφικούς πίνακες του πρωταγωνιστή του, το τραγικό οδοιπορικό ετούτης της «όμορφης και παράξενης πατρίδας», έκλαιγα πολύ και αναρωτιόμουν: «Μα πως γίνεται να κλαίω σ’ ένα ντοκυμαντέρ;»
Και στο «Αρκεί να φαίνονται ωραία» ένιωσα σα να έβλεπα την «Παιζά» του Ροσελίνι ή τον «Κλέφτη των ποδηλάτων» του Ντε Σίκα. Ένα τεκμηριογράφημα που καταγράφει όλη τη μιζέρια της ελληνικής επαρχίας χωρίς περιττές δραματοποιήσεις. Τα Φιλιατρά Μεσσηνίας με ταξίδεψαν στο δικό μου ξεχασμένο και πληγωμένο τόπο, τον Αμμότοπο, ένα χωριό στην Ήπειρο. Και τότε κατάλαβα πως οφείλω ν’ αγαπήσω τον τόπο μου, να τον κάνω γνωστό σε όλους. Όλοι μας οφείλουμε να αγαπήσουμε τις ρίζες και τον τόπο μας «με υπομονή και περηφάνεια» ( Γ. Ρίτσος) όπως εχτές μας δίδαξε ο Θόδωρος Μαραγκός. Μόνο έτσι θ’ αλλάξουμε τον κόσμο.
Αγάπησα τις δυο ταινίες γιατί, την ώρα που είχα απογοητευτεί, μου θύμισαν πως οι Έλληνες κάνουμε αντίσταση δημιουργώντας πολιτισμό, πως όχι δεν βολευόμαστε σε καναπέδες και μπορούμε να ξεκινήσουμε την επανάσταση μέσα απ’ τα σαλόνια μας. Ένας Έλληνας δάσκαλος στην ξενιτιά που διδάσκει στα Ελληνόπουλα Όμηρο, πέντε αγρότες που αρνούνται τον εύκολο δρόμο του ψεκασμού με φυτοφάρμακα στην αγροτική παραγωγή τους, πολλοί «τρελοί» που στήνουν θεατρικές ομάδες και εκπολιτιστικούς συλλόγους και τόσοι κι άλλοι τόσοι είναι η Ελλάδα που αντιστέκεται, η Ελλάδα που στις προκλήσεις απαντά:
«Πως να με κάνουν να τον δω τον ήλιο με άλλα μάτια. Στα ηλιοσκαλοπάτια μ ‘έμαθε η μάνα μου να ζω…
Στου βούρκου μέσα τα νερά ποια γλώσσα μου μιλάνε αυτοί που μου ζητάνε να χαμηλώσω τα φτερά…»
Ρέα Καραγιάννη
Εβδομάδα ΑΦΙΕΡΩΜΑ στον ΘΟΔΩΡΟ ΜΑΡΑΓΚΟ
Τις δύο ταινίες – τεκμηριογραφήματα του Θόδωρου Μαραγκού μπορείτε να δείτε στην αίθουσα του θεάτρου ΚΝΩΣΣΟΣ (Κνωσσού 11 Π. Αμερικής, στάση Καλλιφρονά) στο αφιέρωμα ταινιών που γίνεται στον σκηνοθέτη από την Πέμπτη 10 Μαρτίου ως την Τετάρτη 16 Μαρτίου 2011.
Π Ρ Ο Γ Ρ Α Μ Μ Α
Πέμπτη 10/3, 9 μμ: «Οι κλέφτες του χρόνου»
«Αρκεί να φαίνονται ωραία»
Παρασκευή 11/3, 9 μμ: «Οι κλέφτες του χρόνου»
«Αρκεί να φαίνονται ωραία»
Σάββατο 12/3, 9 μμ: «Οι κλέφτες του χρόνου»
«Ισοβίτες»
Κυριακή 13/3, 7μμ: «Μάθε παιδί μου γράμματα»
«Black μπεεε»
Δευτέρα 14/3, 9μμ: «Αρκεί να φαίνονται ωραία»
«Τι έχουν να δουν τα μάτια μου»
Τρίτη 15/3, 9μμ: «Οι κλέφτες του χρόνου»
«Θανάση σφίξε το ζωνάρι»
Τετάρτη 16/3, 9μμ: «Τσουφ – σσσστ» (κινούμενα σχέδια)
«Ισοβίτες»
Το ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΩΡΑΙΑ και ΟΙ ΚΛΕΦΤΕΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ παρόλο που έχουν διαφορετική θεματολογία αποτελούν μια ενότητα καθώς και τα δύο έχουν την ίδια πατρίδα, τα Φιλιατρά Μεσσηνίας και το ένα συμπληρώνει το άλλο.
ΟΙ ΚΛΕΦΤΕΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ
Σ’ αυτή τη ζωή των Φιλιατρών όπου το μαύρο σκοτάδι σκέπαζε την αφώτιστη πόλη και τις ψυχές των ανθρώπων ο Παναγιώτης Ηλιόπουλος αγωνίζεται να μην χαθεί ο πολιτισμός μας και γίνεται ο καλλιτέχνης ενός αγνοημένου κόσμου.
Η ζωή του Παναγιώτη Ηλιόπουλου είναι μια σύγχρονη Οδύσσεια καθώς περνάει μέσα από πολέμους, από εξαθλίωση, από πείνα. Όταν οι άλλοι καταστρέφουν τον πολιτισμό μας ο Παναγιώτης τον δημιουργεί.
ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΩΡΑΙΑ
Κι ενώ όλα άλλαζαν δραματικά στην μικρή πόλη του Νότου, τα Φιλιατρά Μεσσηνίας, ένα επαρχιωτόπουλο που ξεριζώθηκε πριν από πολλά χρόνια, καθώς αναζητά τα παιδικά του βιώματα, γίνεται μάρτυρας αυτών των αλλαγών. Από την ερημωμένη πατρίδα του που άφησε όταν έφυγε, την βρίσκει όταν επιστρέφει να είναι βουτηγμένη μέσα στην μόλυνση, από την χρήση καρκινογόνων φυτοφαρμάκων.
Στη δραματική προσπάθεια να ριζώσουν και να επιβιώσουν στον τόπο τους οι συμπατριώτες του, αλλά και όλοι οι Έλληνες αγρότες γίνονται θύτες και θύματα της παγκόσμιας εγκληματικής συμπεριφοράς των ανελέητων κερδοσκόπων, που τους αναγκάζουν να εφαρμόσουν την ολέθρια συνταγή στις καλλιέργειές τους, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΩΡΑΙΑ απ’ έξω κι’ από μέσα ας είναι το δηλητήριο κι ο θάνατος.
