Με άρθρο του στον βρετανικό Guardian, ο Έλληνας δημοσιογράφος Κώστας Λαπαβίτσας, καλεί τους αναγνώστες να στηρίξουν την καμπάνια για το έλεγχο του δημόσιου χρέους της Ευρώπης. «Το δημόσιο χρέος βρίσκεται στο επίκεντρο της κρίσης της ευρωζώνης. Το ελληνικό δημόσιο χρέος, που είναι πολύ υψηλό εδώ και χρόνια, έχει αυξηθεί εξαιρετικά από το 2009. Το ιρλανδικό δημόσιο χρέος κλιμακώθηκε από τα χρέη των ιδιωτικών τραπεζών που…. προστέθηκαν σε αυτό. Η Πορτογαλία και η Ισπανία κινδυνεύουν να ακολουθήσουν τον ίδιο δρόμο. Παρόμοιες τάσεις μπορούν να υπάρξουν και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, χωρίς να αποκλείεται ούτε το Ηνωμένο Βασίλειο», λέει ο αρθρογράφος.
Η αύξηση του δημόσιου χρέους οδήγησε στην υιοθέτηση πολιτικών λιτότητας σε αρκετές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Οι δημόσιες δαπάνες, μεταξύ άλλων για την υγεία και την εκπαίδευση, κόπηκαν. Μισθοί και συντάξεις συμπιέστηκαν. Έμμεσοι φόροι επιβλήθηκαν. Το κόστος της κρίσης μεταφέρθηκε στους ώμους των ανθρώπων που δεν είχαν καμία σχέση με το οικονομικό όργιο του 2001-7. Στην περιφέρεια δε της ευρωζώνης η μεταφορά του κόστους έχει λάβει καταστροφικές διαστάσεις, με την κατάρρευση των εισοδημάτων και τη μαζική ανεργία.
Αυτές οι πολιτικές λιτότητας έχουν δημιουργήσει μεγάλα προβλήματα στην αξιοπιστία της δημοκρατίας, πέρα από τις κοινωνικές και τις οικονομικές επιπτώσεις. Οι εργαζόμενοι, έχουν κληθεί να επωμισθούν το βάρος του δημόσιου χρέους, αλλά έχουν ενημερωθεί πραγματικά για τη σύνθεσή του, τους όρους και τις πηγές του; Η απάντηση είναι ένα ηχηρό όχι σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες.
Οι δημόσιες διαθέσιμες πληροφορίες είναι ελάχιστες. Σημαντικές πτυχές της έκδοσης του χρέους, όπως οι εργασίες των τραπεζών στις αγορές ομολόγων, καλύπτονται από ένα πέπλο μυστηρίου. Ακόμη λιγότερα είναι γνωστά σχετικά με το ρόλο των πολιτικών και των συνδέσεών τους με τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, τους εργολάβους και άλλους επικεφαλής ιδιωτικών επιχειρήσεων. Οι βουλευτικές εκλογές είναι εντελώς ανεπαρκείς για να ρίξουν φως σε αυτά τα ερωτήματα.
Πόσο βέβαιοι μπορούμε να είμαστε για παράδειγμα ότι το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού δημόσιου χρέους είναι νόμιμο, δεδομένου ότι έχει ήδη τεθεί σε άμεση αντίθεση με τους κανονισμούς της ΕΕ, που αναφέρουν ότι το δημόσιο χρέος δεν πρέπει να υπερβαίνει το 60% του ΑΕΠ; Οι πιστωτές – κυρίως ευρωπαϊκές κεντρικές τράπεζες – είχαν πλήρη επίγνωση της περιφρόνησης αυτής της νομικής απαίτησης όταν δάνειζαν το ελληνικό κράτος.
Για να βρεθούν απαντήσεις, οι χώρες θα πρέπει σχηματίσουν επιτροπές ελέγχου που θα είναι ανεξάρτητες από τα πολιτικά κόμματα, αλλά και από το κοινοβούλιο και άλλους μηχανισμούς του κράτους. Θα πρέπει να περιλαμβάνουν δημόσιους ελεγκτές, οικονομολόγους, νομικούς και άλλους ειδικούς, αλλά και εκπρόσωπους της κοινωνίας των πολιτών και των εργατικών συνδικάτων.
Σε αυτή τη βάση θα πρέπει να εξετασθεί το δημόσιο χρέος για να διαπιστωθεί αν είναι παράνομο ή απλώς απαράδεκτο. Η κοινωνία στη συνέχεια θα έχει περισσότερο λόγο στο πώς θα αντιμετωπισθεί. Αν μη τι άλλο δε θα αποδεχθεί αυθαίρετα κανόνες που η Γερμανία θέλει τώρα να επιβάλει στα συντάγματα των μελών της ευρωζώνης.
Μια καμπάνια για να σχηματισθεί μια επιτροπή ελέγχου ξεκίνησε στις 3 Μαρτίου με την υποστήριξη από 200 εξέχοντες υπογράφοντες από όλο τον κόσμο και χιλιάδες άλλους στην Ελλάδα. Στόχος είναι να δημιουργηθεί ένα ευρύ κίνημα που θα απαιτήσει ανεξάρτητη γνώση και τον έλεγχο του δημόσιου χρέους.
Ποιοι συμμετέχουν στην καμπάνια
Από το εξωτερικό την έκκληση υπογράφουν μεταξύ άλλων ο Αμερικανός καθηγητής στο Τμήμα Γλωσσολογίας και Φιλοσοφίας του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασσαχουσέττης (MIT) Νόαμ Τσόμσκι, ο σκηνοθέτης Κεν Λόουτς, ο πρώην βουλευτής των Βρετανών Εργατικών Τόνι Μπεν, πρώην υπουργοί από τον Ισημερινό, βουλευτές και ευρωβουλευτές από την ΕΕ.
Στην πρωτοβουλία μετέχουν και Έλληνες βουλευτές, συνδικαλιστές, οικονομολόγοι, συνταγματολόγοι, πανεπιστημιακοί, διανοούμενοι, καλλιτέχνες, κ.ά.
Μεταξύ αυτών είναι οι βουλευτές κ. Π. Λαφαζάνης και κυρία Σοφία Σακοράφα, ο ομότιμος καθηγητής Νομικής και ακαδημαϊκός κ. Γιώργος Κασιμάτης, οι οικονομολόγοι-πανεπιστημιακοί κ. Κώστας Βεργόπουλος και Κ. Λαπαβίτσας, ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου, Τμήματος Νομικής ΑΠΘ κ. Κώστας Χρυσόγονος, ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου κ. Γιώργος Κατρούγκαλος, ο καθηγητής εργατικού δικαίου κ.΄Αρης Καζάκος, οι πανεπιστημιακοί Αριστείδης Μπαλτάς, Σάββας Ρομπόλης,Ευτύχης Μπιτσάκης και κυρίες Πέπη Ρηγοπούλου και Τζίνα Πολίτη, ο καθηγητής Πανεπιστημίου Αθήνας κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος, ο επ. καθηγητής Ιστορίας Ιδεών, τμ. Πολ. Επιστημών ΑΠΘ κ. Σπύρος Μαρκέτος, ο πρώην αντιπρόεδρος ΣτΕ κ. Μιχάλης Δεκλερής, ο πρόεδρος της ΑΔΕΔΥ κ. Σπύρος Παπασπύρος, ο κ. Αλέκος Αλαβάνος(υπογράφει ως πρώην μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου), ο κ. Μανώλης Γλέζος, ο πρώην βουλευτής κ. Π. Κοροβέσης, η σκηνοθέτης κυρία Αλίντα Δημητρίου, οι συγγραφείς κυρίες Μάρω Δούκα, Ιωάννα Καρυστιάνη και Νάντια Βαλαβάνη, οι μουσικοσυνθέτες Διονύσης Τσακνής και Γιάννης Αγγελάκας, ο σκιτσογράφος κ.Στάθης Σταυρόπουλος, οι δημοσιογράφοι κ.κ. Γιώργος Δελαστίκ , Πέτρος Παπακωνσταντίνου, Αρης Χατζηστεφάνου, Αντ. Νταναβέλλος , ο δικηγόρος κ.Δήμος Τσακνιάς.
Όπως πολλά ιστολόγια στην μπλοκόσφαιρα, έτσι και ο »Λόγιος Ερμής» έχει γράψει επανειλημμένως για το παράνομο χρέος με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το πρόσφατο άρθρο »Έλληνα μην συμβιβάζεσαι, υπάρχει λύση!» Διαδώστε το λοιπόν όπου μπορείτε, ενημερώστε του φίλους σας, τους γείτονες, τους συνανθρώπους σας.
Όπως έχω ξαναγράψει, άλλο είναι το «δεν έχω να πληρώσω», κι άλλο το «εχω, αλλά δε σε πληρώνω γιατί δε σου χρωστάω. Με εξαπάτησες». Το δεύτερο ΔΕΝ ειναι χρεοκοπία. Είναι καταγγελία απάτης. Αυτό θέλει τόλμη που η πολιτική μας ηγεσία δεν την έχει διότι δεν τολμά κανείς να απαλλαγεί από τα ταμπού της υποτέλειας
Λόγιος Ἑρμῆς
