Χθες γράψαμε ένα άρθρο με τίτλο Φίλοι Ιστολόγοι. Μήπως έχουμε πάρει λάθος δρόμο; που στόχο είχε να επισημανθεί η ανάγκη κατάθεσης προτάσεων μεταξύ των bloggers, σε ότι αφορά τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος. Το άρθρο αυτό αναδημοσιεύτηκε σε πολλά ιστολόγια, στα οποία έγιναν διάφορα καλόπιστα σχόλια.
Επειδή φίλοι μας, όλοι εμείς οι κλεισμένοι εδώ μέσα στο χώρο του διαδικτύου, δεν είμαστε virtual άνθρωποι, δεν ζούμε σε ένα σύστημα matrix, αλλά είμαστε… πραγματικοί πολίτες, οι οποίοι ταυτόχρονα ζούμε και κινούμαστε έξω στην πραγματική κοινωνία, αλληλοεπιδρώντες με αυτήν, το Διαδίκτυο, ως εκ τούτου, αποτελεί μια μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας με όλα τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά της.
Βαθύτερος στόχος του πιο πάνω άρθρου, αλλά και του παρόντος, είναι να αρχίσουμε σιγά σιγά να διαπιστώνουμε κοινές συνισταμένες που αναπτύσσονται στο Διαδίκτυο, κάτι το οποίο σημαίνει ότι αυτές οι συνισταμένες αναπτύσσονται παράλληλα και στην κοινωνία. Με σταθερές αυτές τις συνισταμένες, μπορούμε να προχωρήσουμε σε επιμέρους πιο εξειδικευμένες προτάσεις για την δημιουργία μιας ολοκληρωμένης εικόνας για το τι θέλει η κοινωνία.
Με βάση αυτές τις σκέψεις και με τις διάφορες μέχρι στιγμής προτάσεις που κατατίθενται στο διαδίκτυο, αλλά και από τα χιλιάδες σχόλια που γίνονται καθημερινά σε διάφορες αναρτήσεις όλων των blogs, αρχίζει να διαφαίνεται η ανάπτυξη μιας πρώτης κοινής συνισταμένης και αν κάνουμε λάθος διορθώστε μας.
Ξεχωρίζουμε λοιπόν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ιστολόγων επιθυμεί αλλαγή του πολιτικού συστήματος και για να το κάνουμε πιο χειροπιαστό, επιθυμεί αλλαγή του Συντάγματος και όχι απλή αναθεώρηση. Δηλαδή όχι απλά λίφτινγκ του ισχύοντος πολιτικού συστήματος, αλλά πλήρη αλλαγή του. Ο πολύς κόσμος θέλει ένα μηδενισμό του κοντέρ και επανίδρυση του ελληνικού κράτους ξανά από την αρχή, με σύγχρονους θεσμούς και αλλαγή νοοτροπίας.
Τώρα, το προς ποια κατεύθυνση θα πρέπει να αλλάξει το Σύνταγμα, δηλαδή ποιες επιμέρους συνισταμένες θα πρέπει να αναπτυχθούν, αυτό είναι μια άλλη διαδικασία που ήδη και αυτή έχει αρχίσει να σχηματοποιείται. Για παράδειγμα, δύσκολα θα μπορούσε να διαφωνήσει κανείς ότι το νέο Σύνταγμα θα πρέπει να πάψει να είναι ολιγαρχικό και θα πρέπει να γίνει πιο δημοκρατικό. Δύσκολα θα μπορούσε να διαφωνήσει κανείς με την πλήρη διάκριση των εξουσιών. Το ίδιο για τη θέσπιση σταθερού χρόνου εκλογών. Επίσης για περιορισμένη θητεία στα πολιτικά αξιώματα. Η κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών ή η κατάργηση της βουλευτικής ασυλίας, είναι θέματα που συναντούν όλο και μεγαλύτερη αποδοχή. Ίσως και η απλή αναλογική να τείνει να διαμορφωθεί σε επιμέρους συνισταμένη κ.λ.π.
Το πολιτικό κατεστημένο, έντρομο, από αυτές τις αλλαγές στο κοινωνικό υποσυνείδητο, σπεύδει να ανακοινώσει αναθεωρήσεις στο Σύνταγμα σε χρόνο πολλών ετών αργότερα και βλέπουμε. Όμως δεν θα προλάβουν.
Φίλοι μας, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι, για να μην συμβεί σε μας ότι συνέβη και στην Τυνησία. Εκεί ανατράπηκε ο δικτάτορας, αλλά λόγω έλλειψης λαϊκής πρότασης, το καθεστώς παρέμεινε αλώβητο.
Εμείς θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι και να ξέρουμε τι θέλουμε όταν αρχίσει η κατάρρευση. Δεν πρέπει να ξανασυμβεί αυτό που συνέβη το 1974 όταν μετά την πτώση της χούντας, επανήλθε το παλιό καθεστώς το οποίο και συνεχίζει μέχρι σήμερα, με τα αποτελέσματα που νοιώθουμε όλοι μας. Αυτό δεν πρέπει να ξανασυμβεί. Ας είμαστε έτοιμοι.
Υπάρχει άμεση ανάγκη για νέο Πολιτικό Σύστημα
