Με e-mail σχεδιάζει η κυβέρνηση να διανέμεται το σχολικό βιβλίο στους μαθητές και τις μαθήτριες. Καταργείται ο Οργανισμός Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων και οι αρμοδιότητές του μετατίθενται σε φορέα ιδιωτικού δικαίου, υπεύθυνου για την αποστολή ψηφιακού υλικού στα σχολεία. Το εγχείρημα του περιβόητου “ψηφιακού σχολείου” θα χρηματοδοτηθεί έως το 2013 από το ΕΣΠΑ και μετά το πιθανότερο είναι να ακολουθήσει την τύχη παρόμοιων προγραμμάτων, όπως οι σχολικές βιβλιοθήκες, η ενισχυτική διδασκαλία, που εγκαταλείφθηκαν μόλις τελείωσαν τα κοινοτικά κονδύλια.
Με την προωθούμενη ρύθμιση παραμένει ασαφές ποιος θα αναλάβει το κόστος της εκτύπωσης του ψηφιακού εκπαιδευτικού υλικού. Αν, δηλαδή, οι γονείς θα φορτωθούν κι αυτή τη δαπάνη με την αγορά βιβλίων, υπολογιστών και εκτυπωτών.
Η κυβέρνηση βιάζεται να περάσει την ουσιαστική κατάργηση της δωρεάν διανομής των σχολικών βιβλίων, γι’ αυτό σήμερα, προπαραμονή Πρωτοχρονιάς, το σχετικό νομοσχέδιο θα εγκριθεί από το υπουργικό συμβούλιο.
Χωρίς δασκάλους, χωρίς βιβλία
Ημερομηνία δημοσίευσης: 29/12/2010
Ολόκληρο τον 20ό αιώνα, το δημόσιο σχολείο, στην Ελλάδα, στηριζόταν σε δύο θεσμούς: στον δάσκαλο και στο δωρεάν σχολικό βιβλίο. Αυτοί οι πυλώνες της εκπαιδευτικής διαδικασίας αποτελούσαν βασική υπόσχεση του κράτους. Συνιστούσαν τη στοιχειώδη κανονικότητα του σχολείου. Αμφισβητήθηκαν μόνον σε εθνικές έκτακτες καταστάσεις, σε πολέμους και καταστροφές.
Χθες ανακοινώθηκε η κατάργηση του Οργανισμού Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων, του γνωστού ΟΕΔΒ με σήμα την κουκουβάγια. Η αρμοδιότητά του να επιμελείται την παραγωγή των σχολικών βιβλίων υπάγεται σε άλλο οργανισμό, ο οποίος, όμως, θα έχει ως πρωταρχική αρμοδιότητά του τη συγκρότηση του ψηφιακού βιβλίου. Στην ουσία, βαδίζουμε προς την κατάργηση του έντυπου σχολικού βιβλίου, προφανώς για λόγους περικοπών του προϋπολογισμού. Η εξέλιξη αυτή επενδύεται ψευδώνυμα με την “πρόοδο” του ψηφιακού βιβλίου. Ποιος μπορεί να υποστηρίξει βασίμως ότι η διαδικασία της μάθησης, το διάβασμα και η εμβάθυνση, η μεθυστική σχέση με το βιβλίο, θα αντικατασταθούν αποτελεσματικά από την ηλεκτρονική ροή των πληροφοριών;
Ακόμη και αυτό το “ψηφιακό βιβλίο” θα παράγεται όχι με χρήματα του προϋπολογισμού, αλλά με χρήματα των ευρωπαϊκών κονδυλίων. Η ιστορία είναι γνωστή. Όπως συνέβη με την ενισχυτική διδασκαλία ή τα προγράμματα ψυχικής υγείας, μόλις τελειώσει η ευρωπαϊκή χορηγία, ουσιαστικά διαλύονται οι δομές.
Το σχολείο δέχεται την επίθεση του Μνημονίου. Η εκπαίδευση θεωρείται πολυδάπανη και περιττή. Άλλο ένα κοινωνικό αγαθό εκδιώκεται από τη σφαίρα του δημόσιου ενδιαφέροντος. Η αρχή έγινε με τη μετατροπή των μονίμων εκπαιδευτικών σε συμβασιούχους.
Ποια αναβάθμιση μπορεί να υπάρξει με σχολεία χωρίς δασκάλους και χωρίς βιβλία; Τι είδους πρόοδος είναι αυτή που αφήνει στον ήδη περιορισμένο οικογενειακό προϋπολογισμό ακόμη μεγαλύτερα βάρη για τη μόρφωση των παιδιών; Σε ποιου είδους εκπαίδευση και καινοτομία αποσκοπούν οι κομπορρημοσύνες των κρατούντων;
Ευχόμαστε να μην επιβεβαιωθούν οι χειρότερες προβλέψεις. Δεν αρκεί, όμως! Αποδεικνύεται ότι η επίθεση σε βάρος του επιπέδου ζωής δεν αφορά μόνο τη συρρίκνωση του εισοδήματος. Επεκτείνεται στην αποχώρηση του κράτους από αυτονόητες, εδώ και έναν αιώνα, δεσμεύσεις του δημόσιου βίου, όπως είναι η δωρεάν παιδεία και υγεία, καθώς και η αξιοβίωτη κοινωνική ασφάλιση.
Πάει και το δωρεάν σχολικό βιβλίο
Στεφανάκου Π.
Ημερομηνία δημοσίευσης: 29/12/2010
Οργανισμός Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων. ‘Οταν Έχω Διάβασμα Βαριέμαι.’Έτσι δεν παραφράζαμε τα αρχικά του ΟΕΔΒ εμείς και τα παιδιά μας; Ε, λοιπόν, τα καταργεί η κυβέρνηση πάλι για… το καλό μας. Παραμονές Πρωτοχρονιάς το υπουργικό συμβούλιο καλείται να εγκρίνει την κατάργηση του Οργανισμού Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων και μαζί του την κατάργηση του δωρεάν σχολικού βιβλίου σε όλα τα παιδιά.
Σύμφωνα με το σχέδιο νόμου που θα παρουσιάσει σήμερα η Α. Διαμαντοπούλου, “ο βασικός άξονας του νέου σχολείου είναι ο ψηφιακός”. “Ο σχεδιασμός, η οργάνωση και ο συντονισμός της παραγωγής και διανομής σχολικών βιβλίων, τόσο σε έντυπη όσο και σε ηλεκτρονική μορφή” είναι πλέον συμπληρωματική δραστηριότητα ενός φορέα που θα λειτουργεί με καθεστώς ιδιωτικού δικαίου!
Οι αρμοδιότητες του Οργανισμού Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων περνούν στο υπουργείο Παιδείας. Έτσι η Α.Διαμαντοπούλου πετυχαίνει “μια βαθιά τομή στα εκπαιδευτικά πράγματα”: “η τσάντα του μαθητή θα μένει στο σχολείο”. Αφού θα είναι άδεια, τι νόημα θα έχουν τα σούρτα φέρτα;
Πουθενά, από το σχέδιο νόμου, δεν προκύπτει ότι το ψηφιακό ή έντυπο υλικό θα διανέμεται με την έναρξη του σχολικού έτους σε όλα τα παιδιά. Αντιθέτως, όπως συνάγεται, το διδακτικό υλικό θα αποστέλλεται με… e-mail μέσω του Πανελλήνιου Σχολικού Δικτύου που μέχρι πρότινος… βούλιαζε. Το Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο θα αναλάβει “τη διοχέτευση του ψηφιακού εκπαιδευτικού υλικού και των ψηφιακών υπηρεσιών στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση”.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι τι θα γίνεται μετά την αποστολή. Ποιος θα αναλάβει το κόστος της εκτύπωσης του υλικού προκειμένου να το πάρουν όλα τα παιδιά; Τα σχολεία, που δεν έχουν πλέον χρήματα ούτε για… χαρτί τουαλέτας; Άρα οι γονείς καλούνται να φορτωθούν και αυτή τη δαπάνη αγοράζοντας όσοι μπορούν βιβλία, υπολογιστές και εκτυπωτές και φυσικά με άλλες τιμές απ’ αυτές που διασφάλιζε μέχρι τώρα ο Οργανισμός Εκδόσεων Διδακτικών Βιβλίων.
To Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο θα υπαχθεί σε έναν νέο φορέα που θα λειτουργεί ως Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου! Δηλαδή μια βασική λειτουργία της εκπαίδευσης θα είναι πλέον ημιδημόσια και με βασική αποστολή “την τεχνολογική υποστήριξη των υπηρεσιών του υπουργείου Παιδείας και της εκπαίδευσης”.
Ο φορέας αυτός είναι το Ερευνητικό Ινστιτούτο Τεχνολογίας Υπολογιστών με έδρα την Πάτρα, που μετεξελίσσεται “στον βασικό κόμβο συνολικών ψηφιακών εφαρμογών και μέσων στην εκπαίδευση”.
