Πληθαίνουν οι επιθέσεις εναντίον των ελεύθερων bloggers, με συντονισμένες προσπάθειες του έντυπου τύπου και της εξουσίας με σκοπό τη φίμωση των ιστολογίων, τον περιορισμό του δικαιώματος έκφρασης και επικοινωνίας, που αποτελούν απαραίτητη προϋπόθεση για την πληροφόρηση της κοινής γνώμης, τον έλεγχο της κρατικής εξουσίας και το θεμέλιο κάθε δημοκρατικής κοινωνίας.
Μετά τις απειλές του κυρίου Πάγκαλου για την προσφυγή του στη δικαιοσύνη για τα δυσμενή εναντίον του σχόλια τα οποία διατυπώθηκαν σε γνωστό ιστολόγιο, η ιστορία επαναλαμβάνεται με πρωταγωνιστή και θιγόμενο πρόσωπο αυτή τη φορά τον αρχηγό του Ελληνικού Στρατού.
Με άρθρο του στην εφημερίδα Αδέσμευτος Τύπος ανώνυμος δημοσιογράφος ισχυρίζεται ότι αναρτήθηκε την περασμένη Κυριακή δημοσίευμα με υβριστικά σχόλια εναντίον του αρχηγού του ελληνικού στρατού και της οικογένειάς του στο διαδίκτυο από αριθμό ιστολογίων, το οποίο συνοδεύτηκε από εκβιαστικά τηλεφωνήματα ανωνύμου, ο οποίος, κατ’ αυτών, αξίωσε την καταβολή χρηματικού ποσού προκειμένου να αρθούν τα εν λόγω δημοσιεύματα. Για το λόγο αυτό, κατά τον Αδέσμευτο Τύπο, διετάχθη προκαταρκτική εξέταση από την προϊσταμένη της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών προκειμένου να αρθεί το απόρρητο τόσο για τα στοιχεία των διαχειριστών των ιστολογίων όσο και για την ταυτότητα του εκβιαστή που αναμένεται να προκύψει από την άρση του τηλεφωνικού απορρήτου.
Υπενθυμίζουμε ότι το διαδίκτυο σύμφωνα με την οδηγία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, που ισχύει για όλες τις χώρες της ΕΕ, αποτελεί μέσο επικοινωνίας και όχι ΜΜΕ και για το λόγο αυτό δεν υπόκειται στους περιορισμούς και τις περί τύπου διατάξεις. Μια πιθανή άρση του απορρήτου θα ήταν εφικτή μόνο για πιθανολογούμενο κακούργημα, το οποίο όμως όπως προκύπτει από τις αναρτήσεις συγκεκριμένων blog εις ουδεμίαν περίπτωση ετελέσθη. Άλλωστε, το άρθρο 19 του Συντάγματος αντιτίθεται σε οποιαδήποτε μορφή παρακολούθησης , ελέγχου ή αποτύπωσης της επικοινωνίας, κάθε μορφή παρεμπόδισης της επικοινωνίας καθώς και σε κάθε μορφή χρησιμοποίησης αποδεικτικών μέσων τα οποία αποκτήθηκαν κατά παράβαση της συνταγματικής προστασίας του απορρήτου.
Η ελευθερία της έκφρασης όπως αυτή υλοποιείται μέσα από την ανωνυμία των ιστολογίων, διευκολύνει την κριτική προς την πολιτική εξουσία, καυτηριάζει δημόσια πρόσωπα και πολιτικές καταστάσεις με τη διατύπωση, αρκετές φορές, επικριτικών σχολιασμών σχετικά με τη συμπεριφορά προσώπων που αφορούν το κοινωνικό σύνολο. Δημόσια πρόσωπα όπως ο πρωθυπουργός της χώρας, οι υπουργοί, βουλευτές και άλλοι έχουν γίνει αποδέκτες δριμύτατης κριτικής. Γιατί άραγε θα αποτελούσε εξαίρεση ο αρχηγός του ελληνικού στρατού;
Άλλωστε, σύμφωνα με απόφαση του ευρωπαϊκού δικαστηρίου, τα όρια αποδεκτής κριτικής προς ένα δημόσιο πρόσωπο, όταν γίνεται αναφορά στην ιδιότητά του αυτή είναι ευρύτερα από εκείνα του απλού πολίτη.
Το δημόσιο πρόσωπο, αναπόφευκτα και ενσυνείδητα εκτίθεται στον έλεγχο των πράξεων και της εν γένει συμπεριφοράς του τόσο από δημοσιογράφους όσο και από το σύνολο των πολιτών και για το λόγο αυτό επιβάλλεται να επιδεικνύουν μεγαλύτερη ανοχή. Κάτι που προφανώς ο αρχηγός του ΓΕΣ αγνοεί.
Και όπως γίνεται φανερό οι αποφάσεις του ευρωπαϊκού δικαστηρίου που αφορούν δημοκρατικά κατοχυρωμένα δικαιώματα των πολιτών δεν αποτελούν γεγονότα ιδιαίτερης σημασίας πόσο μάλλον εάν έχουν την αντίθετη προς το καθεστώς άποψη.
Η μεθοδευμένη προσπάθεια σύνδεσης ιστολογίων με έναν υποτιθέμενο ανώνυμο εκβιαστή προφανώς αποτελεί το Δούρειο Ίππο στην προσπάθεια άρσης του απορρήτου των επικοινωνιών του «ενοχλητικού» ιστολογίου με εμφανείς σκοπιμότητες.
Η άρση του απορρήτου της τηλεφωνικής επικοινωνίας δε θα ήταν άραγε αρκετή για τον πλήρη εντοπισμό των στοιχείων του παραβάτη του κοινού ποινικού δικαίου; Σε τι θα εξυπηρετούσε μία ταυτόχρονη άρση του απορρήτου των επικοινωνιών των bloggers αν έχει ήδη αποδειχθεί ότι αυτό δε συνδέεται σε καμιά περίπτωση με την κακουργηματική πράξη; Μήπως τελικά αυτό είναι το ζητούμενο;
Μήπως οι σκοπιμότητες είναι τελείως διαφορετικές από εκείνες που ανώνυμος δημοσιογράφος προβάλλει;
Μήπως ο τελικός σκοπός είναι ένα ακόμα βήμα προς τη φίμωση των ιστολογίων, τον έλεγχο της επικοινωνίας και τον περιορισμό της ελευθερίας της έκφρασης προς όφελος των συμβατικών ΜΜΕ, που κατά παράβαση κάθε κανόνα του κώδικα δημοσιογραφικής δεοντολογίας, αποσκοπούν μέσα από τους μηχανισμούς της προπαγάνδας την παραπληροφόρηση, τη χειραγώγηση των πολιτών και την καθήλωσή τους στο περιθώριο των εξελίξεων στις κρίσιμες ώρες που διανύει η χώρα μας;
Μήπως τα blogs παραβίασαν το νόμο της σιωπής; Μήπως ενοχλούν τόσο πολύ οι αποκαλύψεις τους για την προαποφασισμένη συνδιαχείριση του Αιγαίου με τους Τούρκους, την ονομασία των Σκοπίων, και τα θέματα που αναφέρονται στη διασφάλιση της εθνικής μας κυριαρχίας και την ασφάλεια της χώρας μας;
Τι ειρωνεία!
Να ζητά άρση του απορρήτου ένας δημοσιογράφος έγκριτης εφημερίδας που παραβιάζει κατάφωρα τον κώδικα δημοσιογραφικής δεοντολογίας και αρθρογραφεί ανώνυμα.
