Μετά έτη πολλά άδιαφορίας πρός τό Έλληνικόν Μελόδραμα, ή καλουμένη “Έθνική Λυρική Σκηνή” εύδόκησεν νά ένδιαφερθή, έν όψει τής συμπληρώσεως 2.500 έτών άπό τών ίστορικών μαχών τού Μαραθώνος καί τής Σαλαμίνος μεταξύ τών Φιλελευθέρων Έλλήνων καί τών Δουλαγωγών “άνατολιτών”-τό σύμφυρμα τών όχλων τά όποία έκίνησαν κατά Έλλάδος οί Πέρσαι μονοκράτορες-δυνάσται . Καί παρουσιάζει είς τήν έν Άθήναις αίθουσάν της τήν όπεραν “Μαραθών-Σαλαμίς” τού Έπτανησίου Μουσουργού Παύλου Καρρέρη.
Συνιστά κατάντημα διά τόν Έλληνισμόν, ό όποίος διεμόρφωσεν είς τήν Καλαυρίαν Μεγάλης Έλλάδος τό τοιούτον μουσικόν είδος, τό Μελόδραμα,τό όποίον άπετέλεσεν μίαν μετεξέλιξιν τού Άττικού Δράματος, ή έλλειψις ένδιαφέροντος έκ μέρους τών ίθυνόντων τών πολιτιστικών μας πραγμάτων, καί δή έκείνων τών άργοσχόλων τού καλουμένου Ύπουργείου Πολιτισμού, άλλά καί τών άλλων όμίλων, “πνευματικών” ύποτίθεται, άνθρώπων, πρός προαγωγήν καί άνέλιξιν τής μουσικής μας καλλιεργείας.
Ό μουσικός μας βίος άγεται καί φέρεται άπό τό καλούμενον “ρεμπέτικον”, είναι είδος “μουσικής”, τό όποίον παρήχθη είς ΄τά καταγώγια τών χασισιποτών τής Σμύρνης καί τού Πειραιώς καί μετεφυτεύθη έπί Κατοχής είς τήν διακρινομένην διά τήν λαϊκήν μουσικήν παράδοσιν, ίδιαιτέρως έκείνων τών άποτελούντων καί πρό τής Άπελευθερώσεως τού 1912 τήν συντριπτικήν πλειονότητα τών κατοίκων της, δηλαδή τών άποτελούντων τήν βάσιν τής Έλληνικής Φυλής, τών Βλάχων. Τήν Θεσσαλονίκην, τήν διακρινομένην διά τούς πολλούς όμίλους κανταδόρων κιθαρωδών… Έφθασαν όρισμένοι νά μάς προκαλέσουν κατά τρόπον έξοργιστικόν έπιχειρήσαντες νά περιβάλουν τό “ρεμπετοειδές” μέ τόν…κύκλον τού… “άποκρυφιστικού”!!! Δηλαδή τού… “μυσταγωγικού”!!! Έίπώθη τούτο διά τού τηλεοπτικού διαύλου τής ΕΡΤ3!!!
Ή Έθνική Λυρική Σκηνή όφείλει νά άναλάβη τό έργον τής προαγωγής τής παραστάσεως όλων τών έργων μελοδραμάτων πάντων τών Έλλήνων Μουσουργών. Άς μιμηθή τό άντίστοιχον ίδρυμα τής Ρωσσίας, τό όποίον έδρασεν μέ γνώμονα τήν μουσικήν καλλιέργειαν τού ρωσσικού κοινού διά τής άναδείξεως τού έργου τών Ρώσσων Μουσουργών.
Ή Έλλάς άνέδειξεν μεγάλα άναστήματα είς τήν Μουσικήν Δημιουργίαν έφάμιλλα καί τών μουσουργών τής Ρωσσίας καί άλλων εύρωπαϊκών κρατών…΄Αλλά ήτύχησεν όμως είς τό θέμα τής έμπεδώσεως τού αίσθήματος τού σεβασμού έκ μέρους τών έχόντων τήν διαχείρησιν τών πολιτιστικών μας ύποθέσεων πρός τά έργα τών ίθαγενών μουσικών δημιουργών!… Διότι ύπήρχεν πάντοτε αύτό τό σύμπλεγμα κατωτερότητος έναντι παντός ξένου άπό διάφορα όντάρια, είς τά όποία ή Πολιτεία άνέθεσεν τό καθήκον τής άναβαθμίσεως τού πολιτιστικού μας βίου. Καί αύτά ήγαγαν αύτά έπί τό άρνητικώτερον καί άπαξίωσαν παντελώς τό έργον τών Έλλήνων Μουσουργών καί έπέτειναν τήν μουσικήν απαιδευσίαν τού λαού καί τού Έθνους μας. Είς τούτο πταίουν, βεβαίως, καί οί διάφοροι “πνευματικοί” σύλλογοι καί μουσικαί ή φιλολογικαί έταιρείαι, αί όποίαι άναλίσκοντο είς τήν θολοκουλτούραν, τήν “πνευματικήν” τιποτολογίαν καί τήν έλλειψιν φιλοσοφικού, κοινωνικού καί πολιτικού προβληματισμού καί δημιουργικής παρεμβάσεως είς τά κοινά,καί ίδία τήν βάναυσον κακοποίησιν τής Έλληνικής Γλώσσης…
Ώς ζητώμεν καλύτερα καί πλουσιώτερα Έλληνικα, διά τού έξοστρακισμού τής ψυχαροτριανταφυλλιδικής ψευδοδημοτικιάς, άπαιτώμεν καί τήν άναβάθμισιν τής Μουσικής μας Ζωής διά τής άναδείξεως τής ήμετέρας Μουσικής Δημιουργίας, καί δή τού Έλληνικού Μελοδράματος, διά τής ύποστολής τής… “ρεμπετολογίας’ καί παντός παρακμιακού μορφώματος “μουσικής”, τό όποίον διάφοροι καταχρώμενοι τών μέσων τής έπικοινωνίας, τό προήγαγον μονομερώς είς βάρος τής άλληθούς μουσικής Δημιουργίας μας.
Έν Θεσσαλονίκη, τή 26η φθίνοντος μηνός Ήραίου 2010 μ.Ά.Τ.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΠΕΛΑΣΓΟΣ-ΓΟΥΣΙΟΣ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
